Catadioptrisch systeem: verschil tussen versies

Catadioptrische objectieven hebben echter ook verschillende nadelen. Het feit dat zij in het midden een obstructie hebben, betekent dat zij geen instelbaar [[Diafragma (optica)|diafragma]] kunnen hebben om de lichtsterkte in te stellen.<ref>[http://books.google.com/books?id=MblHnLN2N2kC&pg=PA94&lpg=PA94&dq=Catadioptric+central+obstruction+Diaphragm&source=bl&ots=eY_AfEjmzZ&sig=sxXblQFUh_4XjZljgShGOoaRVs4&hl=en&ei=WdHaScGtLOXulQeUhr2NCA&sa=X&oi=book_result&ct=result&resnum=1#PPA95,M1 R. E. Jacobson, Sidney F. Ray '''The manual of photography''', page 95]</ref> Dat betekent dat het [[diafragmagetal]] van het objectief een vaste waarde heeft, namelijk die van de [[apertuur]] van het hele objectief (typisch ''f''/8 voor een objectief van 500&nbsp;mm, of ''f''/11). De dubbelgevouwen stralengang beperkt de lengte van het objecief, maar vergroot de diameter.

 

 

Verschillende fabikanten hebben in de laatste decennia van de 20e eeuw catadioptrische objectieven gemaakt. Nikon en Canon boden verschillende ontwerpen, zoals 500&nbsp;mm 1:8 en 1000&nbsp;mm 1:11. (Die van Nikon heetten eerst ''Mirror-Nikkor'' en later ''Reflex-Nikkor''.) Kleinere bedrijven, zoals Tamron, hadden hun eigen versies. Van de grote fabrikanten heeft nu alleen nog Sony (voorheen Minolta) een catadioptrisch objectief van 500&nbsp;mm voor hun camera’s uit de Alpha-reeks. Het bijzondere van dit Sony-objectief is dat het de enige van een groot merk is die autofocus biedt (afgezien van het identieke, door Minolta vervaardigde objectief dat voorafging aan de productie door Sony).