Een aantal wetenschappers hebben zich als voorstanders van no cure no pay in letselschadezaken opgeworpen, onder wie mr. dr. H.O. Kerkmeester (vanuit rechtseconomisch perspectief) in zijn publicatie ''Contingency Fees inen letselschade: een rechtseconomische analyse'' (1999) en mr. F.C. Schirmeister in zijn [[proefschrift]] ''Amerikaanse toestanden in het Schadevergoedingsrecht?'' (1996). Zij beweerden in hun onderzoeksresultaten dat no cure no pay hogere schadevergoedingen zou opbrengen. De oorzaak hiervan zou gelegen zijn in het feit, dat de resultaatsafhankelijke beloning (no cure no pay) een extra stimulans voor hoogwaardige dienstverlening zou zijn.
