Sonny Rollins: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 5:
== Carrière ==
=== Begin ===
Hij begon als [[pianist]], stapte over naar de [[altsax]], en uiteindelijk staptegreep hij naar de [[tenorsax]] in [[1946]]. ZijZijn eerste plaatopname was in [[1949]] met [[Babs Gonzalez]], datzelfde jaar maakte hij opnames met [[J. J. Johnson]] en [[Bud Powell]]. Rollins maakte opnames met [[Miles Davis]] in [[1951]] en met [[Thelonious Monk]] in [[1953]].
 
Rollins maakte deel uit van het [[Clifford Brown]]-[[Max Roach]] kwintet in [[1955]], en werd de leider nadat Brown in [[1957]] overleed.
Regel 17:
Ook in de jaren '60 bleef Sonny een van de avontuurlijkere muzikanten. Elk album verschilde hemelsbreed van de voorgaande. Hij deed latin/rtmes op 'What's New', haalde de avant-garde in met 'Our Man in Jazz', en herontdekte de normen op 'Now's the Time'. Hij speelde ook de soundtrack van 'Alfie'.
 
Wederom gefrustreerd nam hij zijn derde, en voorlopig laatste, verlof. Hij besteedde zijn tijd aan [[yoga]], [[meditatie]] en [[Oosterse filosofie]]ën. In 1972 raakte hij in contact met RandBR&B, pop, en funk/ritmes. Hij had nu ook elektrisch versterkte gitaar en bas in zijn band. In deze periode speelde hij zijn solo's zonder begeleiding. In 1985 kwam zijn album 'Solo Album' uit.
 
Zijn grootste bekendheid behaalde hij met uitvoeringen op dehet album [[Tattoo You]] van de [[Rolling Stones]] uit [[1981]]. Hij speelt op de nummers 'Slave', 'Waiting on a Friend' (de solo) en ''mogelijk'' 'Neighbours'.
 
Op [[Terroristische aanslagen op 11 september 2001|11 september 2001]] was Sonny Rollins vlakbij het [[World Trade Center (New York)|World Trade Center]] toen de torens instortten. Vlak daarna nam hij het live/album "Without a Song: The 9/11 Concert" op.
 
=== Overzicht ===
Rollins staat bekend om het feit dat hij eenvoudige, oppervlakkige of ongewone muziek gebruikt, en daarop een improvisatie baseert (Bijvoorbeeld: "There's No Business Like Show Business" op 'Work Time', "I'm an Old Cowhand" op 'Way Out West', en "Sweet Leilani" op 'This Is What I Do'). Hij heeft weinig nummers gecomponeerd, maar bekend gebleven zijn wel "St. Thomas", "Oleo", "Alfie's Theme" en "Airegin".
 
Zijn latere albums zijn niet zo bijzonder als zijn eerdere, maar zijn optredens zijn, al meer dan 25 jaar, nog steeds krachtig en van een grootheid.