Sophie in Beieren (1847-1897): verschil tussen versies

 

Sophie bracht het grootste gedeelte van haar jeugd door op het slot [[Possenhofen]], niet ver van [[München]]. Nadat al haar broers en zussen getrouwd waren was zij vanaf [[1861]] nog als enig kind op het ouderlijke slot. Ze was zeer bevriend met haar neef [[Lodewijk II van Beieren|Lodewijk]], die in [[1864]] als Lodewijk II de Beierse troon zou bestijgen. Ze deelden een grote liefde voor de natuur en voor de muziek van [[Richard Wagner]]. Omdat Sophie mooi kon zingen en bovendien zichzelf begeleidde op de piano, zong zij regelmatig stukken uit de opera's van Wagner voor Lodewijk.

Aangezien zij de schoonzus was van de machtige Oostenrijkse keizer, [[Frans Jozef I van Oostenrijk|Frans Jozef I]] waren er veel [[Europa (werelddeel)|Europese]] prinsen geïnteresseerd in haar hand. Zo deden prins [[Lodewijk van Portugal|Louis]] van [[Portugal]] en [[Lodewijk Victor van Oostenrijk|Lodewijk Victor]], een jongere broer van de Oostenrijkse keizer, haar een aanzoek. Met steun van haar vrijgevochten vader, sloeg ze deze aanzoeken af.

 

 

Het paar verhuisde naar [[Engeland]], daar het de afstammelingen van het huis Orléans sinds de revolutie van [[1848]] verboden was, voet op [[Frankrijk|Franse bodem]] te zetten. In Engeland werd Sophie overvallen door aanvallen van melancholie. Ze verlangde steeds meer naar huis en naar haar vroegere geliefde, Edgar Hanfstaengl. Aan hem schreef ze hartstochtelijke liefdesbrieven, die evenwel onbeantwoord bleven. Vanaf 1872 woont het paar weer in Frankrijk, waar het een villa in [[Vincennes (Val-de-Marne)|Vincennes]] betrekt.

Onderwijl had het paar twee kinderen gekregen:

* [[Louise Victoria van Alençon|Louise Victoria]] ([[1869]] - [[1952]])

 

In [[1886]] wordt Sophie hevig verliefd op haar [[gynaecoloog]], Dr Glaser. Het paar begint een verhouding en besluit zelfs gezamenlijk naar [[Zwitserland]] te vertrekken. Dit plan wordt verijdeld omdat de echtgenote van de vrouwenarts aan de bel trekt. Ferdinand Alençon overlegt hierop met zijn zwager, de arts [[Karel Theodoor in Beieren]], wat hem te doen staat. Besloten wordt Sophie op te laten nemen in een psychiatrische kliniek in de buurt van [[Graz]], waar zij zou kunnen herstellen van haar ''sexueller Abartigkeiten''. Sophie verblijft vijf maanden in de kliniek, herstelt nog enige tijd op een slot in [[Tirol (gebied)|Tirol]] en vervoegt zich daarna weer bij haar man.

Sophie komt uiteindelijk om bij een hevige brand in de [[Bazar de la Charité]] (een liefdadigheidstentoonstelling in Parijs), als zij tegen het klemmend advies van de brandweer, weigert het gebouw te verlaten, omdat zij erop staat dat eerst andere vrouwen worden gered.