Modulatie (muziek): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Toevoeging stukje over moduleren
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 5:
In de tweede helft van de 19e eeuw ontstond een muziek, die continu moduleerde en zelden lang in een toonsoort verbleef. De latere [[opera (muziek)|opera]]'s van [[Richard Wagner|Wagner]] en met name het werk van [[Alexander Skrjabin|Skrjabin]] en [[Max Reger|Reger]] zijn goede voorbeelden van wat ''zwevende tonaliteit'' wordt genoemd; een muziek met weinig [[tonica]]'s, en vooral veel (gealtereerde) [[subdominantakkoord|subdominant]]en en [[dominantakkoord|dominanten]].
 
Met behulp van deeen complete [[kwintencirkel]] kan men eenvoudig nagaan met welk kruis of molbemol men naar welke toonladder kan gaangaat. OmDe vankwintencirkel modulatieis tegebasseerd sprekenop moetde erzogenaamde welkwintenrelatie bevestiging komen. Dit betekent als je bijvoorbeeld van Do majeur moduleert naar Re majeur, dat jetussen de retonaliteiten. zult nodig hebben om te spreken van modulatie.
 
Indien de toonladder niet bevestigd wordt, is er geen sprake van modulatie.
Om te kunnen spreken van modulatie moet er ook bevestiging plaatsvinden. Dit wil zeggen dat als je bijvoorbeeld van Do Majeur naar Sol majeur (één kruis) moduleert, je een sol zult moeten gebruiken om te kunnen spreken over modulatie. Over het gebruik van de grondtoon van de nieuwe toonladder, en over het tijdstip dat deze in het werk komt, zijn er geen geschreven regels.
 
[[Categorie:Muziektheorie]]