Igor Severjanin: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 7:
Severjanin wordt gerekend tot de futuristen. Het [[futurisme]] in de [[Russische literatuur]] ontstond in het begin van de twintigste eeuw (gelijktijdig met het [[acmeïsme]]) als een reactie op de toen dominante stroming van het [[symbolisme]]. Severjanin gebruikte in [[1911]] voor het eerst de term ´ego futurisme´ en presenteerde zijn programma `''Academie voor de ego-poëzie''´ ([[1911]]). Als basis noemde hij: intuïtie en egoïsme.
 
Korte tijd later publiceerde Severjanin een aantal andere modernistische schrijvers (waaronder [[Velimir Chlebnikov|Clebnikov]] en een debuterende [[Vladimir Majakovski|Majakovski]]) onder de noemer ´cubo-futurisme´ het provocerende pamflet ´''eenEen kaakslag in het gezicht van de publieke smaak''´ ([[1912]]). Daarin stelden ze dat ze "vanuit wolkenkrabbers neerkijken op alle [[Fjodor Dostojevski|Dostojevski's]], [[Maksim Gorki|Gorki´s]], [[Ivan Boenin|Boenins]], [[Alexandr Blok|Bloks]], [[Aleksej Remizov|Remizovs]], [[Aleksandr Koeprin (schrijver)|Kuprins]] en [[Fjodor Sologoeb|Sologoebs]]". Het poëtische woord moest weer centraal komen te staan, met willekeurige en afgeleide woorden.
 
Zijn poëziecyclus `''De donderschuimende bokaal''´ ([[1913]]), beginnend met de woorden "een nieuwe ster verrijst", kende bij verschijnen groot succes. Daarna schreef hij nog tal van gedichtenbundels, waarin hij zijn zelfgeformuleerde uitgangspunten van het futurisme steeds trouw is gebleven. Tussen [[1912]] en [[1918]] stond Severjanin bekend om de talloze declamaties van zijn werk in literaire salons en bijeenkomsten, ook in het buitenland.