Het begrip ''Klassiek'' (van ''classis'', vermogensklasse) is in de [[taalkunde|taal]]- en [[letterkunde]] aan [[schrijfstijl]] gerelateerd: een klassieke taal taal voldoet aan de grammaticale en lexicale normen van een of meer erkende cultuurdragers. Met klassieke taal wordt vaak het stadium bedoeld, waarin de taal haar hoogtepunt bereikte, eer ze terug degenereerde (cfr. ''klassiek Latijn'' en ''klassiek Sanskriet''). Een voorbeeld is het [[Marcus Tullius Cicero|Ciceroniaanse]] [[Latijn]] of dat van [[Gaius Julius Caesar|C. Iulius Caesar]]. De grammatica van [[Pāṇini|Panini]] is de norm voor het [[Sanskriet]], de taal van de [[Thora]] voor het [[Hebreeuws]], de taal van [[Xenophon]] voor het [[Grieks]]. In het [[Sanskriet]] staat ''klassiek Sanskriet'' als tegenstelling tot het ''[[Veda's|Vedisch]] Sanskriet'', waarin de grote heilige boeken werden geschreven, lang voor de standaardisering van het [[Pāṇini|Panini]].
Het gebruik van het begrip "klassiek" in deze zin is nogal subjectief; in feite betreft het hier een kwestie van smaak en prestige.
