Salon des Refusés: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
lf |
|||
Regel 61:
De strategie van de jury om Whistlers ''Meisje in het Wit'' zo op te hangen dat het geen enkele bezoeker kon ontgaan, had het gewenste effect. [[Emile Zola]] bericht dat het schilderij door de bezoekers bijzonder vaak bespot werd. Het schilderij, dat tegenwoordig op grond van zijn harmonie van verschillende tonen wit als een meesterwerk wordt beschouwd, wekte vanwege zijn onconventionele manier van schilderen en afbeelden bij het publiek en de critici een bijzonder sterke afwijzing op. Whistler had op het schilderij zijn geliefde Jo geportretterd, die door een Amerikaanse criticus beschreven werd als een :''krachtig, roodharig wijf met een lege blik en zielloze ogen, die om onverklaarbare reden op een wolfsvel staat.'' (citaat naar Rewald, pag. 62)
<!-- [[Afbeelding:Edouard Manet 024.jpg|thumb|300px|[[Edouard Manet|Manet]], [[Dejeuner-sur-l'herbe]], 1863, [[Musée d'Orsay]], [[Parijs]]]] -->
Een vergelijkbare afwijzing kreeg Manets ''[[Dejeuner-sur-l'herbe]]'', dat in de catalogus als ''Les Bains'' vermeld wordt. Nadat via de pers bekend geworden was dat de keizer [[Napoleon III]] bijzonder aanstoot had genomen aan dit schilderij, was de aandacht van alle bezoekers verzekerd. De afbeelding van
{{citaat lang|
| |||