Volksgerichtshof: verschil tussen versies

De aanleiding voor het oprichten van het Volksgerichtshof was het feit dat bij het proces na de [[Rijksdagbrand]] van [[1934]] de vermoedelijke dader [[Marinus van der Lubbe]] weliswaar ter dood veroordeeld was, maar dat drie functionarissen van de [[Kommunistische Partei Deutschlands|KPD]] waren vrijgesproken. [[Adolf Hitler]] besloot daarop om strafbare feiten met een politieke achtergrond van de onafhankelijke rechtspraak over te hevelen naar een nieuw te vormen „Volksgerichtshof“''Volksgerichtshof''. Op [[24 april]] 1934 werd hiervoor een wet aangenomen die op [[2 mei]] van dat jaar in werking trad. Het Volksgerichtshof hield zijn zittingen in [[Berlijn]].

Het Volksgerichtshof bestond uit senaten die waren samengesteld uit twee rechters van beroep en drie ''Volksrechters''. De rechters werden door Hitler benoemd en waren mensen die als betrouwbaar nationaalsocialistisch golden. Het Volksgerichtshof was ingesteld op ''kurze Prozesse'', waarmee in het Duits wordt aangegeven dat het doel een veroordeling was en dat bewijslast van secundair belang was. Tegen beslissingen van het Volksgerichtshof kon de aangeklaagde niet in beroep gaan; wel bestond een beroepsmogelijkheid voordevoor de openbaar aanklager.

|*augustus 13 juli1942 tot 183 septemberfebruari 19341945: || [[FritzRoland RehnFreisler]]