Leen- en Pachtwet: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 10:
Op grond van deze wet konden de VS tot oktober [[1941]] voor circa 1 miljard dollar aan militaire hulp verstrekken aan het [[Verenigd Koninkrijk]]. Het Verenigd Koninkrijk zou een dergelijk bedrag op dat moment niet hebben kunnen betalen, waarbij opgemerkt wordt dat de koopkracht van een dergelijk bedrag toen vele malen groter was dan thans, ruim een halve eeuw later, het geval is.
 
Uiteindelijk zou tot augustus [[1945]], toen de wet werd ingetrokken, voor ruim 50 miljard dollar aan hulp worden verstrekt aan diverse landen, waarvan het Verenigd Koninkrijk verreweg de grootste ontvanger was. Verder werd hulp verleend aan onder meer de [[Sovjet-Unie]] (via de [[Noordoostelijke Doorvaart]], Noordelijke [[Atlantische Oceaan]], de haven van [[Vladivostok]], via [[Basra]] door [[Iran]] en via de [[Alsib]]; de vliegroute van Alaska via [[OeelkalOeëlkal]] naar Krasnojarsk), [[Canada]], [[Australië (land)|Australië]], [[Nieuw-Zeeland]] en [[Kwomintang-China|China]].
 
Het Lend-Lease-programma was voor de geallieerden van cruciaal belang, omdat de eigen oorlogsindustrie van [[Groot-Brittannië]] bij lange na niet in staat was om de hoeveelheid oorlogsmaterieel te produceren die nodig was. Ook nadat de VS in de oorlog betrokken raakten bleef het programma noodzakelijk: het opbouwen van de eigen strijdkrachten was eind 1941 nog lang niet voltooid.