Fred Kaps: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
spelfouten, niet hard te maken zin verwijderd.
Regel 2:
 
Bongers kwam samen met zijn ouders en 2 jongere broers, Lou en Joop, in Utrecht wonen toen hij 9 jaar oud was. Zijn vader ging werken in de Ruteks, een cafetaria / lunchroom. Hij gaat naar de lagere school Puntenburg achter het centraal station Utrecht.
Van kapper Verschragen krijgtkreeg hij altijd een snoepje als hij geknipt werd. AlsToen zijn broer Lou naar de kapper iswas geweest en een trucje mee krijgtmeekreeg, gaatging hij zelf ook snel naar de kapper. Daar leertleerde hij zijn eerste trucje. Een truc, met een doosje lucifers. Als hij het trucje goed kankon laten zien, magmocht hij terug komenterugkomen voor een nieuwe truc. Dat gebeurtgebeurde een paar dagen later. Hij wordtwerd een vaste klant bij de kapper, niet alleen om zijn haar te laten knippen, maar vooral om trucjes te leren. Deze kapper had een dochter Nel en een zoon Henk. Nel en Henk zaten bij Bram op school. In de oorlog wilde Nel graag op dansles. Met een paar vriendinnen gaven zij zich op. Ze moesten wel jongens meenemen. Zo kwam het dat Nel oa. Bram meenam naar dansschool de Rijk in Utrecht.
In 1952 trouwde hij met Nel Verschragen, de dochter van de kapper. Ze kregen samen 2 dochters.
 
Na de [[MULO]] wilde zijn vader dat hij reclame-tekenaar zou worden, maar Bongers wilde van zijn hobby zijn beroep maken. Uit de beroepentest die hij maakte bleek dat hij zeer creatief was. Het advies was kunst-academie , maar er staatstond ook in vermeld, dat hij het als goochelaar ver zou kunnen schoppen.
 
Onder de naam ''Valdini'' trad hij op op bruiloften en partijen. Later, onder de naam ''Mystica'', vermaakte hij Nederlandse militairen. Toen hijzelf in dienst ging werd hij bij de cabaretgroep ingedeeld. Hij ging naar [[Indonesië]] waar hij door verschillende optredens zijn passie en vingervlugheid behield.
Regel 11:
Bongers kwam na zijn diensttijd moeilijk aan de bak totdat hij in [[1950]] de Grand Prix voor goochelaars won. Dit wereldkampioenschap werd het begin van optredens over de hele wereld. Hij trad o.a. op in de ''[[Ed Sullivan-show]]'' in de [[Verenigde Staten]] en voor leden van het koninklijke huis in Engeland en Nederland.
Hij kreeg een contract bij Wim Kan.
Hij ontwierp veleveel originele effecten.
 
Hij werd uiteindelijk twee maaltweemaal nationaal kampioen [[goochelen]] ([[Arnhem]] [[1950]] en [[Enschede]] [[1959]]), en als enige drie maaldriemaal wereldkampioen ([[Barcelona (Spanje)|Barcelona]] [[1950]], [[Amsterdam]] [[1955]] en [[Stad Luik|Luik]] [[1961]]).
 
Vingervlugheid was het kenmerk van Kaps. Maanden lang oefende hij een truc voordat hij deze op het podium durfde uit te voeren. Hij moest hem eerst tot in de vingertoppen beheersen voor hij er anderen deelgenoot van wilde maken. Kaps was niet de man van het grote goochelen maar van de verfijning. In een onberispelijk pak, haar keurig gekamd en een smetteloos wit overhemd was hij een persoonlijkheid op het podium. Geen grote theatrale gebaren of reusachtige imposante requisieten, met bescheiden gebaren en een innemende glimlach hield hij het publiek ademloos geboeid.
 
Hij was zowel in het grote werk op de bühne als in de micromagie excellent, een meesterlijk [[manipulator]] en groot in de cartomagie. Hij is misschien nog wel het meest bekend gebleven door zijn prettige, beschaafde presentatie.
 
Met goochelstokken, kaarten, dollar-kaps-biljetten, kaarsen, munten, zeepbellen, balletjes, dobbelstenen en sjaaltjes vermaakte hij zijn publiek. Zijn trucs waren snel en onnavolgbaar. Het meeste indruk maakte het kleine zoutvaatje waaruit hij een onuitputtelijke voorraad zout tevoorschijn toverde. Er waren wereldwijd twee andere goochelaars die deze truc kenden.
 
In Utrecht ligt voor het woonhuis waar hij in 1980 overleed een plaquette ter nagedachtenis.