Alfons I van Aragón: verschil tussen versies

Hij was de tweede zoon van [[Sancho I van Aragón|Sancho I Ramirez]] en [[Felicitas van Roucy]] en volgde zijn oudere broer [[Peter I van Aragón|Peter I]] op. Hij trad in [[1109]] in het huwelijk met [[Urraca van Castilië (1082-1126)|Urraca van Castilië]], de dochter van [[Alfonso VI van Castilië]] en weduwe van [[Raymond van Bourgondië]]. Omdat zijn schoonvader nog in hetzelfde jaar overleed zonder mannelijke opvolger, werd Alfons ook koning van Castilië en León, waardoor de vier christelijke koninkrijken Aragón, Navarra, Castilië en León onder één kroon verenigd waren.

Ondanks deze personele unie kwam er geenszins een politieke eenmaking tot stand. Een Aragonese vorst zag men in Castilië en León al niet zitten, en aartsbisschop Bernardus van Toledo had liever de zoon van [[Urraca van Castilië (1082-1126)|Urraca]] uit haar 1e huwelijk met [[Raymond van Bourgondië]] op de troon gezien zien. Alfons I ging weinig diplomatiek te werk en [[Urraca van Castilië (1082-1126)|Urraca]] wenste persoonlijk haar erflanden te beheren. Door de tussenkomst van aartsbisschop Bernardus verklaarde de paus het huwelijk van Alfons I en [[Urraca van Castilië (1082-1126)|Urraca]] ontbonden, met als grond dat ze achterneef en -nicht waren.

Deze echtelijke ruzie leidde tot een heuse oorlog: In 1114 wilde Alfons Castilië ''manu militari'' veroveren, en de vijandelijkheden werden pas beëindigd nadat de koning beloofd had Castilië na de dood van [[Urraca van Castilië (1082-1126)|Urraca]] aan zijn stiefzoon te zullen afstaan. Dat gebeurde uiteindelijk in [[1126]].