OpIn de bibliotheek van zijn universiteit had Garrett in oude boeken gesnuffeld en op basis van hoe de discussen er bij de oude [[Griekenland|Grieken]] uitzagen, liet Garretthij bij een smid een discus smeden. Dit resulteerde in een ongelooflijk zware discus van zo'n 65 kg, welke niet weg te werpen was. Daarom had hij maar van deelneming aan het nummer afgezien. In Athene aangekomen ontdekte hij echter, dat de op de Spelen gebruikte discussen veel lichter waren, namelijk iets meer dan 2 kg. TochDaarop bleefbesloot hij meedoentoch maar mee te doen.<ref>Uit ''Griekse discuswerpers: veel stijl, maar dante alleenweinig voorkracht'', degepubliceerd lolin ''Kroniek Olympische Spelen'', in 1987 uitgegeven onder eindredactie van Henk Nieuwenkamp n.a.v. het 75 jarig jubileum van het NOC door uitgeversmaatschappijen Elsevier, Amsterdam en Tirion, Baarn ISBN 90-5121-019-1</ref>
Zijn tegenstanders, vooral [[Griekenland|Grieken]], waren ware professionals en wierpen met een geweldige techniek. Garrett daarentegen gooide op een totaal andere manier. Dit resulteerde dan ook in twee slechte worpen, waarbij de discus bij één zelfs bijna het publiek in vloog. Hij werd door iedereen uitgelachen, maar daarna kwam het wonder. Bij de derde worp namelijk wierp Garrett de discus 19 cm verder dan de verste tot dan toe, [[Panagiotis Paraskevopoulos]]. Hiermee won hij, tot verbazing van de hele wereld, de gouden medaille.
