Joan Gaspart: verschil tussen versies

'''Joan Gaspart i Solves''' ([[Barcelona (Spanje)|Barcelona]], [[11 oktober]] [[1944]]) is een [[Spanje|Spaanse]] hotelier en voormalig bestuurslid en president van [[Futbol Club Barcelona]].

 

 

Na het aftreden van Núñez in 2000, werd Gaspart door de leden van FC Barcelona verkozen tot nieuwe president. Hij ontving 55% van de stemmen, terwijl zijn enige concurrent [[Lluis Bassat]] 43% van de stemmers achter zich kreeg. Gaspart maakte zijn verkiezingsbelofte om [[Marc Overmars]], [[Emmanuel Petit]] en [[Gerard López]] te contracteren snel waar, maar enkele dagen na zijn aantreden verloor hij wel één van zijn grootste sterren toen de Portugese aanvaller [[Luís Figo]] de ''verboden overstap'' naar aartsrivaal [[Real Madrid]] maakte. Onder Gaspart kwam FC Barcelona in een sportieve en economische crisis terecht. Er werd op voetbalgebied geen enkele officiële prijs meer gewonnen (de basketbal- en handbalafdeling presteerden overigens wel goed). Daarnaast werd er onder het bewind van Gaspart bijna 200 miljoen euro aan nieuwe spelers besteed, waarvan een groot aantal zoals [[Emmanuel Petit|Petit]], [[Alfonso Pérez Muñoz|Alfonso]], [[Geovanni Deiberson Mauricio|Geovanni]] en [[Philippe Christanval|Christanval]] hun hoge transfersom totaal niet waard blijken te zijn. Verder ging Gaspart totaal verkeerd om met het door Núñez opgebouwde kapitaal van FC Barcelona: de club was eind jaren negentig nog één van de rijkste clubs ter wereld, maar komt onder Gaspart in een economische crisis met uiteindelijk grote schulden. De neergang van FC Barcelona onder Gaspart wordt wellicht nog het beste aangegeven door het vertrek van clubicoon [[Josep Guardiola]] aan het eind van het seizoen 2000/01. Een jaar later nam Gaspart halverwege 2002 een zeer omstreden beslissing door [[Louis van Gaal]] opnieuw aan te stellen als trainer van FC Barcelona. Bij het vertrek van de Nederlander in 2000 waren Gaspart en Van Gaal nog grote vijanden. Bovendien leidde de terugkeer van Van Gaal tot het vertrek van de grote vedette [[Rivaldo]] en de populaire routiniers [[Abelardo Fernández]] en [[Sergi Barjuán]]. Van Gaal kon echter geen verandering brengen aan de slechte situatie waarin FC Barcelona verkeerde en de druk op Gaspart en de Nederlandse coach nam steeds verder toe. In december 2002 begon de groep "Alternativa Blaugrana" handtekeningen te verzamelen om een referendum te kunnen organiseren over het aftreden van Gaspart. De benodigde 4500 handtekeningen werden echter niet binnen de in de clubregels vastgelegde termijn gehaald, waardoor Gaspart mocht aanblijven als president. Eind januari 2003 kreeg Louis van Gaal zijn ontslag aangezien de prestaties tegen bleven vallen. De druk op Gaspart hield echter onveranderd aan en enkele weken na het vertrek van Van Gaal besloot Gaspart op 13 februari 2003 zijn functie als president van FC Barcelona neer te leggen. Hij werd tijdelijk opgevolgd door vicepresident [[Enric Reyna]], totdat advocaat [[Joan Laporta]] in juni 2003 verkozen wordt tot nieuwe president.