Blauwdruk: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
JAnDbot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: cs:Diazotypie, zh:藍圖 Anders: de:Diazotypie
Bemoeial (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
[[File:Blauwdruk-Ronhaar.jpg|thumb|300px|Blauwdruk uit 1923 van bakkerij]]
[[Afbeelding:LaBelle Blueprint.jpg|framethumb|300px|right|Moderne blauwdruk van het Franse galjoen ''La Belle''.]]
In de drukkerswereld is een '''blauwdruk''', of '''ozalid''', een proefdruk die tot stand komt door het speciale, lichtgevoelige [[diazopapier]] (zoals men dat kent van planafdrukken) te belichten door een film van een opgemaakte bladzijde.
 
Regel 9 ⟶ 10:
 
==Geschiedenis==
De blauwdruktechniek werd in [[1842]] uitgevonden door de Engelse [[astronoom]] en [[fotograaf]] [[John Herschel]] en stond bekend onder de naam [[cyanotypie]], dat letterlijk inderdaad 'blauwdruk' betekent, en een [[fotogram]] oplevert. Als lichtgevoelige laag gebruikte Herschel een mengsel van [[kaliumhexacyanoferraat]] en [[ammoniumijzercitraat]], die indien blootgesteld aan sterk licht veranderen in [[Pruisisch blauw]]. Wanneer de chemische middelen zijn weggespoeld met water blijft er een stabiele blauwe kleur over, waarop de tekening in witte lijnen is weergegeven.
 
Gedurende bijna een eeuw was cyanotypie de enige simpele en goedkope manier om tekeningen in meervoud te maken, en de techniek werd meteen ingevoerd in de industrie, speciaal voor bouwplannen op groot formaat voor machines, zoals [[locomotief (spoorwegmaterieel)|locomotieven]], en voor architectonische bouwwerken. In de loop van de twintigste eeuw werden varianten op deze techniek geïntroduceerd, zoals de ''diazotypie'' en de ''ozalid''.