Gillis Valckenier: verschil tussen versies

Dr. Valckenier werd in 1660 betrokken bij de opvoeding van prins [[Willem III van Oranje-Nassau]], evenals [[Cornelis de Graeff]] en [[Johan de Witt]]. Hij was voorzitter van de commissie aangesteld om op de opvoeding van de prins toe te zien. In 1667 behoorden [[Gaspar Fagel]], Johan de Witt, [[Andries de Graeff]], [[Govert van Slingelandt]] en Gillis Valckenier tot de opstellers van het [[Eeuwig Edict (1667)|Eeuwig Edict]]. In het [[Edict]] werd het stadhouderschap onverenigbaar verklaard met het kapitein-generaalschap. In 1668 herwon de prins de steun van Valckenier, waarna hij werd weg gerangeerd naar Den Haag. In 1669 werd Valckenier benaderd door de drukker van [[Adriaan Koerbagh]], die in Leiden was ondergedoken.

In 1671 verloor Valckenier opnieuw zijn zetel als burgemeester. Toen de Franse legers Amsterdam naderden, begon Valckenier besprekingen met de prins. In [[1672]] werd op het advies van Valckenier zestien leden uit de raad gezet. Een in keer had hij zich van al zijn persoonlijke tegenstanders ontdaan, zoals [[Henrick Hooft]], [[Andries de Graeff|Andries]] en zijn neef [[Pieter de Graeff]]. [[Coenraad van Beuningen]] en [[Nicolaes Witsen]], [[Johannes Hudde]] en diverse andere familieleden waren zijn medestanders. Toen Van Beuningen als diplomaat naar Engeland werd gestuurd en Hooft in 1678 was gestorven, was Valckenier machtiger dan ooit. De Engelse ambassadeur Temple schreef dat: ''De Turkse sultan niet meer gezag uitoefende over de mensen in zijn land, dan Valckenier in Amsterdam, toch liep hij over straat als een gewone winkelier''.