The Fisher King: verschil tussen versies

De film heet ‘The Fisher King’, een verwijzing naar de legende van de [[Graalkoning]], de bewaker van de Heilige Graal, waar het bloed van Christus is opgevangen. De Graalkoning wordt ook de ‘Visserkoning’ genoemd, een verwijzing naar [[Jezus]] die zich in de [[Bijbel (christendom)|Bijbel]] openbaart als de 'visser van mensen'. Het verhaal van de Heilige Graal dook in de 12e eeuw op in de legendes rond [[Koning Arthur]]. De ridders [[Parcival]] en [[Galahad]] worden genoemd als Graalridders. In de film lijkt Parry de rol te spelen van Parcival en Jack van Galahad. Net zoals Jack vindt ook Galahad tenslotte de Graal. Het centrale thema van de Graallegende, vergeving van de zonden, komt ook terug in de film. Jack was van plan auditie te doen voor een tv-comedy waar hij het zinnetje “forgive me” moest zeggen. Dit zinnetje komt de hele film terug in allerlei intonaties. Jack sjouwt ook steeds een pop van [[Pinokkio]] mee in de film. Pinokkio was een houten pop die tot leven kwam maar zijn geweten uitschakelt en wiens neus ging groeien als hij loog. Bij Jack is het alsof hij soms zijn geweten heeft uitgeschakeld en hij verstrikt raakt in een leugenachtig leven. Uiteindelijk kan hij zichzelf vergeven. Maar het verhaal gaat ook over pure liefde, zoals die tussen Parry en Lydia en uiteindelijk ook tussen Jack en Anne, als Jack eindelijk zijn arrogantie is kwijtgeraakt. Maar het gaat ook over soms absurde humor, zoals Gilliam in de tagline van de film zegt: 'A Modern Day Tale About The Search For Love, Sanity, Ethel Merman And The Holy Grail.' Wat Ethel Merman er tussen doet weet alleen Terry Gilliam.