Verdedigingswerk: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Pompidombot (overleg | bijdragen)
Pompidombot (overleg | bijdragen)
Regel 7:
[[Bestand:Hadrian's wall at Greenhead Lough.jpg|thumb|250px|Muur van Hadrianus bij Greenhead.]]
In de oudheid hadden volkeren al de behoefte om zich te beschermen tegen indringers van buiten. Daarom werden [[nederzetting]]en vaak op strategisch gelegen locaties begonnen, zoals op een hoger gelegen gebied of bij een doorwaadbare plaats van een rivier. Hierdoor kon de nederzetting invloed uitoefenen op het gebied er omheen. Voorbeelden hiervan vinden we in Nederland op de [[Veluwe]] waar (tot nu toe) drie ronde of hoefijzervormige aarden wallen zijn ontdekt ook wel 'hunnenschansen' genoemd. Ze liggen bij [[Doorwerth]], [[Rhenen]] en [[Uddel]] ([[De Hunenschans]]), onder de wal op de [[Heimenberg]] bij Rhenen zijn een vuurstenen offermes en restanten van de [[Klokbekercultuur]] gevonden, wat op een ouderdom wijst van circa 2000 v.Chr. Op de hunebedden na (circa 3400 v.Chr.) zijn het de oudste bouwwerken in Nederland<ref>[http://www.dbnl.org/tekst/_tij003193001_01/_tij003193001_01_0009.htm]: website ''Hunebedden en Hunen'' (2004)</ref>.
Een ander voorbeeld van een verdediginswerk is in [[Turkije]] bij [[Szilvásvárad]] waar een [[Schans (verdedigingswerk)|schans]] ligt uit de late [[bronstijd]]. De schans heeft een lengte van 4,5 kilometer en op verschillende punten voorzien van aanvullende verdedigingswerken en een hoogte van ruim 10 meter<ref>[http://www.keesbakker.com/essays/P14.html]: website ''Van Encs naar Eger
'' </ref>.
 
De [[Romeinse Rijk|Romeinen]] lieten in het huidige Europa de [[limes|rijksgrenzen]] vooral langs waterwegen lopen, waardoor dit natuurlijke verdedigingswerken waren. Daarbij bouwden zij [[castellum|castella]], waardoor zij de controle over deze waterwegen konden behouden. [[Britannia (Romeinse provincie)|Brittannia]] lieten zij in de 2e eeuw v.Chr. door een lange muur beschermen tegen de [[Picten]] uit het huidige Schotland, genaamd de [[Muur van Hadrianus]]. Deze was voorzien van 94 forten, zowel groot als klein, en was geheel uit steen opgebouwd. Ten noorden van deze muur hadden de Romeinen tevens de [[Muur van Antonine]] gebouwd, gemaakt van [[Veen (grondsoort)|turf]]. In Afrika konden zij geen gebruik maken van waterwegen, maar vormde de [[Sahara]] een natuurlijke barrière voor de zuidelijke grens. De grens met het westen, waar de [[Garamanten]] leefden, konden niet met [[fort (vesting)|forten]] worden verdedigd, omdat grond te droog was om gewassen te verbouwen voor soldaten. Door het ecosysteem aan te passen, konden [[Centenarium|centenaria]] langs de westelijke grens, de [[Limes Tripolitanus]], gebouwd worden, waarna er drie forten gebouwd en onderhouden konden worden. De noordelijke grens bestond tenslotte uit de [[Limes]].
 
Bij de opmars van de Romeinen moesten zij vele steden veroveren. [[Alesia]] was een van deze steden. Bij het [[beleg van Alesia|beleg]] paste Caesar een tactiek toe, waarbij hij de stad wilde uithongeren, omdat een rechtstreekse confrontatie tot veel verliezen zou leiden. Om de stad uit te hongeren, liet hij een [[circumvallatielinie]] bouwen, maar om zich tegen aanvallen van buitenaf te beschermen, liet hij een tweede linie bouwen, de [[contravallatielinie]]. Beide linies bestonden uit [[schansSchans (verdedigingswerk)|schansen]]en en uitkijktorens en tussen beide linies lagen de kampementen.
 
De Muur van Hadrianus was niet de eerste muur in de geschiedenis die een groot gebied moest beschermen. In [[China]] liet de [[Qin-dynastie]] vanaf 200 v.Chr. de [[Chinese Muur]] bouwen. De eerste muren werden uit aarde en [[leem]] opgetrokken, maar deze muren werden later vervangen door stenen muren, waarbij meer dan 1000 forten en uitkijktorens aan de muur werd toegevoegd. De muur is in de loop van de tijd verlengd, waardoor de vijandelijke legers vanuit het noorden lastiger de Chinese keizerrijken konden aanvallen.