Noodhulp: verschil tussen versies

 

==Rampen==

De laatste jaren is het aantal gerapporteerde rampen sterk toegenomen. Tussen 1994 en 1998 werden jaarlijks gemiddeld 428 rampen genoteerd, tussen 2003 en 2007 waren dat er 727 per jaar.<ref>Develtere, P. (2009), De vrije markt van de ontwikkelingssamenwerking, Davidsfonds Uitgeverij Leuven, 2009</ref> De laatste tien jaar verloren gemiddeld meer dan 10.000 mensen het leven bij een ramp. Het aantal andere slachtoffers steeg, zoals mensen die hun woning verloren, honger leden of geen toegang hadden tot drinkwater. Het Internationale Rode Kruis schatte hun aantal tussen 1998 en 2007 op 280 miljoen per jaar. Droogte en hongersnood zijn de meest dodelijke rampen.

 

 

== Uitvoering ==

Terwijl het VN-kantoor OCHA verantwoordelijk is voor de coördinatie van noodhulp, ligt de uitvoering in handen van duizenden lokale en internationale organisaties. Twee organisaties die zich uitsluitend bezig houden met het verlenen van noodhulp zijn het Rode Kruis en Artsen zonder Grenzen. Ook een aantal VN-organisaties speelt een belangrijke rol in het verlenen van humanitaire hulp, zoals het Wereldvoedselprogramma, het kinderfonds Unicef en UNHCR, het instituut van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen. Het Bureau Humanitaire Hulp van de Europese Commissie (ECHO) is verantwoordelijk voor alle humanitaire hulpactiviteiten van de Europese Commissie. Voor veel ontwikkelingsorganisaties, zoals Oxfam Novib of Cordaid, is noodhulp een onderdeel van de activiteiten.

 

 

Een moeilijkheid bij het verlenen van noodhulp is het goed coördineren van activiteiten. Na een overstroming of aardbeving trekken vaak vele hulporganisaties het gebied binnen, die elk hun eigen hulpinitiatieven op touw zetten. Samenwerking en afstemming is vaak gebrekkig, en er wordt onvoldoende samengewerkt met de lokale bevolking.

Dit bleek onder meer uit de evaluatie van noodhulp na de tsunami.<ref>Telford, J, J Cosgrave and R Houghton (2006) Joint Evaluation of the international response to the Indian Ocean tsunami: Synthesis Report. London: Tsunami Evaluation Coalition</ref> De '''Tsunami Evaluation Coalition''' van donorlanden, ngo’s en multilaterale organisaties concludeerde dat effectiviteit van de noodhulp na de tsunami onder de maat was. De aanpak was gefragmenteerd, mede door de woekering van hulporganisaties en de wens van organisaties om zichtbare hulp te bieden. De expertise schoot te kort, er was sprake van snelle personeelswisselingen en gebrek aan taalkennis.