Boordgeschut: verschil tussen versies

'''Boordgeschut''' op [[krijgsmacht|militaire]] [[vliegtuig]]en bestaat uit een [[machinegeweer]] of [[kanon]] dat afhankelijk van de plaatsing op het vliegtuig offensief of defensief gebruikt kan worden. Indien het in de neus van het vliegtuig gemonteerd is kan het behalve om luchtdoelen aan te vallen ook gebruikt worden om gronddoelen uit te schakelen.

 

[[Afbeelding:Interrupter gear diagram.png|left|thumb|Een diagram van Fokker zijn ''synchronisatietoestel''.]]

Het bewapenen van vliegtuigen met machinegeweren is voor de [[Eerste Wereldoorlog]] bedacht, maar werd pas praktisch toen [[Anthony Fokker]] in 1915 het ''synchronisatietoestel'' toepaste. Met dit apparaat dat in 1913 uitgevonden en gepatenteerd was door de [[Zwitserland|Zwitserse]] [[ingenieur]] Franz Schneider, kon het afvuren van kogels zo getimed worden dat deze de [[propeller]] niet raakten. Voordat dit apparaat bestond zijn enkele andere ideeën nog uitgevoerd zoals het plaatsen van de propeller aan de achterkant van het vliegtuig en het produceren van een kogelvrije propeller waarop de kogels zouden afketsen. Deze ideeën hadden echter allemaal grote nadelen.

Sinds de Eerste Wereldoorlog zijn echter vrijwel alle [[jachtvliegtuig]]en uitgerust met een of meerdere machinegeweren. Door vooruitgangen in de techniek werden in de periode na de Eerste Wereldoorlog werden vele simpelere oplossingen mogelijk. Bij eenmotorige vliegtuigen werd het boordgeschut bijvoorbeeld in de vleugels geplaatst. Dit was mogelijk doordat vliegtuigen van [[aluminium]] gemaakt konden worden door sterkere motoren.

 

De periode voor en in de [[Tweede Wereldoorlog]] wordt gekenmerkt door een hoop innovaties op het gebied van militaire luchtvaart. Zo ook op het gebied van boordgeschut.

 

Dit gold ook voor [[bommenwerper]]s, de [[B-23 Dragon|B-23 ''Dragon'']] was bijvoorbeeld de eerste bommenwerper met '''staartgeschut''' die in productie ging. Het gebruik van boordgeschut op plekken anders dan naar voren gericht verdween snel na de Tweede Wereldoorlog. Het staartgeschut vormt hierop een uitzondering, deze bleef nog in gebruik tot ver in de [[Koude Oorlog]]. De meest opmerkzame bommenwerper met staartgeschut was wel de [[Tupolev Tu-22M]], een [[supersonisch]]e bommenwerper. Tegenwoordig wordt het uitrusten van bommenwerpers met staartgeschut niet meer nuttig geacht omdat [[lucht-luchtraket]]ten ver buiten het bereik van deze kanonnen kunnen worden afgevuurd.

 

 

<references/>