Communistische Partij van Cuba: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
RudolphousBot (overleg | bijdragen)
3wisemen (overleg | bijdragen)
k sp
Regel 4:
 
==Geschiedenis==
De Communistische Partij van Cuba werd in de [[1920-1929|jaren '20]] opgericht en was aangesloten bij de [[Comintern]] (Communistische Internationale). De partij stond onderleidingonder leiding van [[Julio Antonio Mella]] en [[Carlos Baliño]]. De partij was zeer gekant tegen dictator [[Gerardo Machado]] (1925-1933).
 
Na de [[Tweede Wereldoorlog]] werd de partijnaam veranderd in ''Volkssocialistische Partij'' (Partido Socialista Popular) en voerde de partij een pragmatische koers en was het sterk beïnvloed door de [[Communistische Partij van de Verenigde Staten|Communistische Partij van de Verenigde Staten van Amerika]] (CPUSA). De partij liet zich tijdens de guerrillastrijd in de [[1950-1959|jaren '50]] weinig lovend uit over [[Fidel Castro]] en diens [[Beweging van de 26ste Juli]] en steunde de partij het bewind van president [[Fulgencio Batista]]. Twee jaar na de [[Cubaanse Revolutie]] van [[1959]], in [[juli]] [[1961]] werd de ''Geïntegreerde Revolutionaire Organisatie'' ([[Organisaziones Revolucionarias Integradas]]) opgericht. Deze organisatie kwam tot stand na een fusie van de Volkssocialistische Partij (onderleidingonder leiding van [[Blas Roca]]), de Beweging van de 26ste Juli (van [[Fidel Castro]]) en het [[Revolutionaire Directorium van de 13de Maart]] (van [[Faure Chomón]]). De ORI werd op [[26 maart]] [[1962]] omgedoopt in ''Verenigde Partij van de Cubaanse Socialistische Revolutie'' ([[Partido Unido de la Revolución Socialista de Cuba]]).
 
Deze PURSC werd op [[3 oktober]] [[1965]] de '''Communistische Partij van Cuba''' (PCC). [[Fidel Castro]] werd tot eerste secretaris van de PCC gekozen, een post die hij thans ([[2006]]) nog steeds bekleedt. De eerste tien jaar van haar bestaan stelde de partij weinig voor. Pas omstreeks [[1975]] begon het ledental te groeien en maakte de partijleiding werkelijk werk van het rekruteren van nieuwe leden. In 1985 telde de partij ten slotte 520,000 leden.
Regel 12:
De PCC voerde de eerste 25 jaar van haar bestaan een pro-Sovjetkoers. Met de veranderingen in Oost-Europa en het verdwijnen van de [[Sovjet-Unie]] in [[december]] [[1991]] besloot de partij te hervormen. Tijdens het partijcongres van 1991 werd de partij "de partij van de Cubaanse natie" en niet langer meer "de partij van de werkende klasse." [[Karl Marx|Marx]] en [[Vladimir Lenin|Lenin]] bleven inspiratiebronnen, maar er werd een nieuwe ideoloog toegevoegd, namelijk de 19e eeuwse Cubaanse vrijheidsstrijder [[José Martí]].
 
Uiteindelijk accepteerde het [[Politbureau]] van de PCC in de [[1990-1999|jaren '90]] op beperkte schaal de [[markteconomie]] en werden de staatsboerderijen vervangen door coöperatieve boerderijen. Ondanks de economische hervormingen bleef de partijdictatuur gehandhaafd, zoals duidelijk werd gemaakt tijdens het partijcongres van [[1997]]. Ook werd tijdens dit congres de [[éénpartijstaateenpartijstaat]] herbevestigd.
 
== Structuur ==