Decadentisme: verschil tussen versies

==Literatuur==

Vooral in de [[literatuur]] heeft het decadentisme een hoge vlucht genomen. Men vindt de 'decadenten' vaak onder [[symbolisme|symbolistische]] schrijvers. De Franse auteur [[Charles Baudelaire]] was er de voorloper van. [[Joris-Karl Huysmans]] schreef de bijbel van het decadentisme, [[A rebours|À Rebours]] (1884). [[Oscar Wilde]] was de belichaming van de dandy, qua levenshouding, uiterlijk en literaire werken. Wilde was de woordvoerder van het [[estheticisme]], de Engelse parallel van het decadentisme. Andere typische decadenten zijn de Franse auteurs [[Paul Verlaine]], [[Arthur Rimbaud]], [[Jules Laforgue]], [[Octave Mirbeau]], [[Robert de Montesquiou]], [[Tristan Corbière]] en [[Jacques d'Adelswärd-Fersen]], de Engelse kunstenaars [[Aubrey Beardsley]] en [[Max Beerbohm]], de Duitse dichter [[Stefan George]], de Deen [[Herman Bang]], de Rus [[Michail Koezmin]] en de Pool [[Stanislaw Przybyszewski]]. Toch is het vaak moeilijk om een auteur 'vast te pinnen' als decadentistisch, omdat het dikwijls een voorbijgaande fase is. Nederlandse schrijvers met zo'n langere of kortere decadente periode zijn bijvoorbeeld [[Louis Couperus]], [[Lodewijk van Deyssel]], [[Jacob Israël de Haan]], [[J.L. Gregory]] en [[Eduard Veterman]].

 

[[Categorie:19e eeuw]]