John Bowlby: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
aanvulling |
→Biografie: adoptie |
||
Regel 4:
Bowlby werd, als ''upper middle class'' kind, opgevoed door een [[kinderjuffrouw]] en zag zijn ouders zelden. Volgens de normen in die tijd zouden die hun kinderen toch maar te veel verwennen. Toen hij bijna vier was, verliet de kinderjuffrouw de familie, wat hij later beschrijft als een verlies zo groot als het verlies van een moeder. Op zijn zevende werd hij naar een kostschool gestuurd. Later schreef hij dat hij 'niet eens een hond naar een kostschool zou sturen op die leeftijd'.<ref name="Schwartz"> {{cite book | author= Schwartz J | title= Cassandra's Daughter: A History of Psychoanalysis | year=1999 | page= p. 225 |publisher= Viking/Allen Lane | id= ISBN 0670886238 }}</ref> Vanaf zijn veertiende volgde een opleiding tot marineofficier bij het Royal Navy College in Dartmouth, maar hij wilde liever werk doen waar de hele samenleving wat aan had.<ref name="Horst">[http://www.kennislink.nl/web/show?id=186154 {{Aut|Frank van der Horst}} (2008). ''De herontdekking van de babyknuffel'' - biografie over Bowlby op Kennislink]</ref> Tussen 1925 en 1933 studeerde hij geneeskunde en psychologie aan het [[Trinity College (Cambridge)]] en het [[University College London]]. In 1928 en 1929 werkt op een school voor kinderen met onaangepast gedrag. Zijn begeleiders wezen Bowlby erop dat sommige van hen problemen vertoonden doordat hun primaire opvoeders hen hadden verlaten. In 1933 kwalificeert hij zich als [[basisarts]], in 1937 als [[psychoanalyticus]] en in 1940 als [[psychiater]].<ref name="Horst"/>
In 1938 werd Bowlby president van het Trinity College. In de [[Tweede Wereldoorlog]] dient hij als officier en daarna wordt hij onderdirecteur van een kliniek voor [[psychoanalyse]] in [[Londen]]. Vanaf 1950 werkt hij voor de [[Wereldgezondheidsorganisatie]] als adviseur geestelijke gezondheid. Hij pleitte er onder andere voor [[adoptie]] van zeer jonge kinderen zonder thuis.<ref name="nijs">{{nl}} {{Aut|Nijs, K.}} (2002). [http://www.ethesis.net/adoptie/adoptie_inhoud.htm ''De aanneming van een kind en de dienstwillige voogdij. Adoptie in België van 1803 tot 1951''], diss. universiteit Gent, 2001-2002.</ref> Vanwege zijn belangstelling voor kinderen die door hun primaire opvoeders waren verlaten gaat hij werken voor de Child Guidance Clinic in Londen. Daar werden onder meer kinderen opgevangen die hun ouders waren kwijtgeraakt in de oorlog. Zijn verdere professionele leven wijdt hij aan de de ontwikkeling van de hechtingstheorie. In 1990 overlijdt Bowlby in zijn zomerhuis in [[Schotland]].
==Hechtingstheorie==
| |||