Wikipedia

USS Walke (1940): verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Renegade (overleg | bijdragen)
13.975 bewerkingen
Geen bewerkingssamenvatting
Renegade (overleg | bijdragen)
13.975 bewerkingen
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 6:
Naar aanleiding van haar outfit- en technische proeftijd, nam de USS Walke torpedo's, torpedokoppen en oefen-torpedokoppen van de Naval Torpedo Station, [[Newport (Rhode Island)|Newport]], [[Rhode Island (staat)|Rhode Island]], aan boord en op 25 juni stoomde ze naar [[Norfolk (Virginia)|Norfolk]], [[Virginia (staat)|Virginia]]. Ze bereikte Norfolk op 27 juni en nam daar luitenant II-klasse Donald B. Cooley, USMC, aan boord en 47 mariniers voor hun overbrenging naar de zware [[kruiser]] [[USS Wichita (CA-45)]] en vervolgens vertrok ze naar de Zuid-Amerikaanse wateren. Later op dezelfde dag voer de USS Walke, samen in gezelschap met de torpedojager [[USS Wainwright (DD-419)]], onderweg naar [[Cuba (land)|Cuba]].
 
Na het bijtanken te [[Guantánamo (stad)|Guantánamo]] op 4 juli, voer de USS Walke naar [[Rio de Janeiro (stad)|Rio de Janeiro]], [[Brazilië]]. Op 6 juni arriveerde de ''Walke'' aldaar voor samenwerkingstaken met de USS Wainwright. De torpedojagers werden doorgestuurd naar de monding van de Suriname-rivier, waar ''Walke'' een patiënt van de ''Wainwright'' met blindedarmontsteking aan boord nam en naar [[Paramaribo]] doorvoer voor verdere medische zorgen. Na de overbrenging van de patiënt, [[soldaat]] Lawrence P. Coghlan, USMC, enwerd hij daar aan wal gebracht,. Daarna stuurdenstuurde men de ''Walke'' naar [[Pará]], Brazilië, waar ze daarna doorvoer naar Rio de Janeiro.
 
De ''Walke'' en de ''Wainwright'' bereikten samen Rio op 19 juli. Vervolgens nam de ''Walke'' de helft van de mariniers van de zware kruiser ''Wichita'' aan boord, terwijl de ''Wainwright'' de andere helft van de mariniers aan boord nam. Vanwege de onrust in het gebied werden de twee kruisers USS Wichita en USS Quincy naar de Zuid-Amerikaanse wateren gestuurd als blijk voor de sterke Amerikaanse belangstelling voor de "goede buren" ten zuiden van de grens.
 
==Neutrale patrouilles==
De USS Walke's actieve dienst begon in de lente van 1940, toen de Duitsers [[Noorwegen]] en de [[Lage Landen (staatkunde)|Lage Landen]] binnenvielen. De [[Blitzkrieg]] doorkruiste zichging door Noord-[[Frankrijk]], drukte de Britse troepen werden van het vaste continent weggejaagd en brachten de Franse legers tot [[capitulatie]]. Tot resultaat werd er een nieuwe regering gevormd, die van [[Vichy-Frankrijk]], die partij trok voor [[Duitsland]]. In geallieerde en neutrale kringen was men bezorgt over het feit, dat Franse strijdkrachten, en vooral afzonderlijke Franse oorlogsschepen, in handen van de Duitsers vielen.
 
Na oliebunkering te [[San Juan (Puerto Rico)]] op 6 december, vertrok de torpedojager in de namiddag tot de volgende dag, op "Caribian Patrouille", in gezelschap met haar zusterschip USS O'Brien (DD-415). Ze kwamen samen aan bij de torpedojagers [[USS Moffett (DD-362)]] en [[USS Sims (DD-409)]], nabij [[Fort-de-France]] op [[Martinique]]. De USS Walke en USS O'Brien patrouilleerden in de buurt van de haven om de bewegingen van de Vichy-Franse oorlogsschepen gade te slaan. De hulpkruisers ''Barfleur'' en ''Quercy'' en het vliegdekschip ''Beam'' werden op 14 december geschaduwd door de Amerikanen. De USS Walke bezocht daarna [[Port Castries]], [[Brits West-Indië]], op 15 december en nam commandant Lyman K. Swenson, commandant van de Destroyer Division 17, aan boord. De ''Walke'' was nu voor even het vlaggenschip.
Regel 18:
 
Daarna vertrok de USS Walke naar het noorden en kwam in [[Charleston (South Carolina)|Charleston]], [[South Carolina]] aan, op [[20 maart]] [[1941]] voor een periode van herstellingen en wijzigingen tot einde mei. Ze deed daarna Norfolk aan tussen 10 en 13 mei voordat ze de volgende dag naar Newport, haar thuisbasis vertrok.
Daarna patrouilleerde de USS Walke nabij de Atlantische kust tussen Norfolk en Newport tot juni 1941, totdat de Atlantische Vloot, de neutrale patrouilles weliswaar, oostwaarts vertrok, dichter naar de West-Europese oorlogszone. Ze verliet Newport op 27 juli en beschermde mede een geallieerd [[konvooi]] naar IJsland. Ze bereikten [[Reykjavik]] op 6 augustus en keerde daarna op dezelfde dag, weer terug naar Norfolk, het konvooi en de vracht veilig overgebracht. Niet verwonderlijk dat dit niet in goede aarde viel bij de Duitse [[U-boot|U-boten]]. Ze mochten, de Amerikanen nog niet aanvallen, maar zagen dit wel als een openlijke provocatie. Meteen wisten de Duitsers voor wié de Verenigde Staten partij trok - (alsof ze dat al niet wisten !)
 
De torpedojager keerde daaropvolgend naar de noordelijke en veiligere Oostkustgebieden in midden-september. Na lokale operaties in het Newport-Boston gebied, bereikte ze [[Hvalfjordur]] op 14 september. Daar opereerde ze in gevaarlijke IJslandse wateren tot eind september, voordat ze naar NS [[Argentia]], [[Newfoundland]] vertrok, op 11 oktober, en doorvoer naar Casco Bay in [[Maine]]. De USS Walke begon aan haar algemene "overhaul" op de Boston Navy Yard op [[25 november]] 1941 en was daarmee klaar op [[7 december]] 1941, de "Dag der Schande". Op die dag viel de Japanse Keizerlijke Luchtmacht, de Amerikaanse oorlogsbodems en hun militaire installaties aan op [[Pearl Harbor (marinebasis)|Pearl Harbor]], en trokbracht daarmee de Verenigde Staten in de [[Azië in de Tweede Wereldoorlog|oorlog in de Grote Oceaan]]. De USS Walke verliet de scheepswerf op die dag en bereikte op 12 december Norfolk, via Casco Bay.
 
==Tweede Wereldoorlog==
Op 7 december 1941, toen ook de [[Verenigde Staten]] toetraden tot het strijdtoneel van de [[Tweede Wereldoorlog]], begaf de USS Walke zich naar de [[Stille Oceaan]] om deel te nemen aan de strijd tegen [[Japan]] in de oorlog in de Grote Oceaan. Ze bereikte [[San Diego]], [[Californië]], via het [[Panamakanaal]] op 30 december. De USS Walke stoomde mee met het pas geformeerde Task Force (TF) 17, samen met het [[vliegdekschip]] [[USS Yorktown (CV-5)]] voor de strijd in het zuiden van de Grote Oceaan, op [[6 januari]] 1942, en beschermde de USS Yorktown met de herbewapening van het mariniersgarnizoen op het Amerikaanse [[Samoa]]. Het konvooi kwam achtereenvolgens aan bij [[Tutuila]] op [[24 januari]]. Alhoewel, Task Force 17 verliet de Samoa wateren voor een korte periode. Kort hierna stoomde de Task Force 17 naar het noorden naar het Marshalls-Gilberts gebied, voor het daadwerkelijke toebrengen van de eerste Amerikaanse offensieven tegen de Japanners en dat acht weken na de aanval op Pearl Harbor.
 
De USS Walke diendeondersteunde mede in het anti-onderzeebootscherm en vijandelijke vliegtuigbescherming voor de USS Yorktown, alsook toen het vliegdekschip haar vliegtuigen lanceerde voor de luchtaanvallen op Japanse installaties op de [[atol]]s van [[Jaluit]], [[Makin]] en [[Mili]]. Ofschoon Vloot-admiraal [[Chester Nimitz]], de Commander in Chief, Pacific Fleet (CinCPAC), de raids, een belangrijke aandeel vond in de strijd en schreef:"''Well-conceived, well-planned and brilliantly exencuted''" (''goed ontworpen, goed gepland en briljant uitgevoerd''), was de toegebrachte schade en de oorzaak in feite niet zo groot, zoals het aanvankelijk gerapporteerd werd, en buiten het stimuleren van het Amerikaanse moraal, waren de aanvallen alleen maar een geringe overlast voor de Japanners. Nietemin had de Amerikaanse vloot in de oorlog, het uiteindelijk opgenomen tegen de vijand.
 
De ''Walke'' keerde terug naar de Hawaïaanse wateren op [[7 februari]] 1942, en ging in opleidingsoefening in het Hawaïaanse gebied op [[27 februari]] waar ze daarna vertrok naar de [[Gilbert en Ellice-eilanden]]. Ze werd even later weer in dienst gesteld bij Task Force 17 nabij [[Nieuw-Caledonië (Frans gebiedsdeel)|Nieuw-Caledonië]], begin maart, om weer escortedienst en beschermingstaken van de carrier USS Yorktown op zich te nemen, voor het [[Nieuw-Guinea]] gebied, als onderdeel van de strijdkracht tegen de Japanse expansie in dit gebied.
Regel 35:
Deze aanval verrastte de Japanners. De vliegtuigen van de twee carriers, evenals die van [[Port Moresby]], kwamen de [[Owen Stanley-gebergte]] overgevlogen en vernielden de gehele Japanse landingsvloot en meerdere zware grondgeschut en landinstallaties.
Task Force 11 met de [[USS Lexington (CV-2)]] en Task Force 17 met de [[USS Yorktown (CV-5)]] waren met spoed naar het gebied opgestoomd. Viceadmiraal Wilson Brown, in volle overgave voor de operatie, selecteerde eerst aanvankelijk Rabaul en Gasmata, in New Britain, en Kavieng, in New Ireland, als operatiedoelen.
 
===[[Slag in de Koraalzee]]===
De USS Walke beschermde de carrier USS Yorktown toen ze haar vliegtuigen lanceerde voor een luchtaanval op [[Tulagi]] in de [[Salomonseilanden]] op [[4 mei]] 1942 en later werd ze gescheiden van deze carrier met de "Support Force", samen met de Australische zware kruiser [[HMAS Australia]], de lichte kruiser [[HMAS Hobart]] en de Amerikaanse torpedobootjagers [[USS Farragut (DD-348)]] en [[USS Perkins (DD-377)]], tot het beschermen en beveiligen van het zuidelijke gelegen Jomard Passage. In de namiddag van 7 mei vielen Japanse [[Aichi D3A]] "Val"-duikbommenwerpers de formatie aan, maar het hevige anti-vliegtuiggeschut vuurde vanaf alle schepen en dwongen de vijand terug te trekken, zonder rake bomtreffers te kunnen plaatsen. Alhoewel, een uur na het vertrek van de "Vals", deden Japanse tweemotorige bommenwerpers een aanval en lanceerden nu torpedo's op de geallieerde schepen af. Weer was er een hevig spervuur vanaf de oorlogsschepen. De USS Walke en de andere torpedobootjagers schoten voortdurend in de lucht.
Vijf bommenwerpers stortten in zee neer en geen enkele torpedo trof de geallieerde schepen. 19 hoog vliegende Japanse bommenwerpers vlogen over, dropten hun bommen die, onschadelijk voor de schepen, allen in zee vielen.
Het anti-vliegtuiggeschut schoten nu vruchteloos in de lucht, te wijten doordatomdat de vliegtuigen echter hun hoogte handhaafden. Maar, de laatste groep vliegtuigen waren blijkbaar Amerikaanse toestellen. De strijdkrachtcommandant, de Australische viceadmiraal [[John Gregory Crace|John Crace]] merkte op dat het B-26's waren. De commandant van de USS Walke, kapitein-ter-zee Thomas E. Fraser, rapporteerde hem daaropvolgend, dat het Amerikaanse [[B-17]]'s waren.
In ieder geval zelfs was het gelukkig zo, dat de B-17-bommenwerpers niet geraakt werden.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/USS_Walke_(1940)"