USS Walke (1940): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Renegade (overleg | bijdragen)
Renegade (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
De '''USS Walke (DD-416)''' was een Amerikaanse [[Sims-klasse|''Sims'']]-klasse [[torpedojager]] tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]], in dienst van de [[United States Navy]]. De torpedojager werd vernoemd naar [[schout-bij-nacht]] [[Henry A. Walke]] USN ([[1809]]-[[1896]]). Henry Walke was bevelhebber op de [[kanonneerboot]] USS Carondelet tijdens de [[Amerikaanse Burgeroorlog]]. De ''Walke'' werd samen gebouwd met de torpedojager [[USS O'Brien (DD-415)]] op ongeveer hetzelfde tijdstip, op de Boston Navy Yard, [[Boston]], [[Massachusetts]] op [[31 mei]] [[1938]], te water gelaten en gedoopt op [[20 oktober]] [[1939]], door Mrs. Clarence Dillon, achternicht van viceadmiraal Walke en in dienst gesteld op [[27 april]] [[1940]].
[[Afbeelding: USSWalkeDD416 h97912.jpg|thumb|300px| USS Walke (DD-416)]]
==Tussenoorlogse tijdperiode==
Naar aanleiding van haar outfit- en technische proeftijd, nam de USS Walke torpedo's, torpedokoppen en oefen-torpedokoppen van de Naval Torpedo Station, [[Newport (Rhode Island)|Newport]], [[Rhode Island (staat)|Rhode Island]], aan boord en op 25 juni stoomde ze naar [[Norfolk (Virginia)|Norfolk]], [[Virginia (staat)|Virginia]]. Ze bereikte Norfolk op 27 juni en daar nam zedaar luitenant II-klasse Donald B. Cooley, USMC, aan boord en 47 mariniers voor hun overbrenging naar de zware [[kruiser]] [[USS Wichita (CA-45)]] en vervolgens vertrok ze naar de Zuid-Amerikaanse wateren. Later op dezelfde dag voer de USS Walke, samen in gezelschap met de torpedobootjagertorpedojager [[USS Wainwright (DD-419)]], onderweg naar [[Cuba (land)|Cuba]].
 
Na het bijtanken te [[Guantánamo (stad)|Guantánamo]] op 4 juli, voer de USS Walke naar [[Rio de Janeiro (stad)|Rio de Janeiro]], [[Brazilië]]. Op 6 juni arriveerde de ''Walke'' aldaar voor samenwerkingstaken met de USS Wainwright. De torpedojagers werden doorgestuurd naar de monding van de Suriname-rivier, waar ''Walke'' een patiënt van de ''Wainwright'' met blindedarmontsteking aan boord nam en naar [[Paramaribo]] doorvoer voor verdere medische zorgen. Na de overbrenging van de patiënt, [[soldaat]] Lawrence P. Coghlan, USMC, en daar aan wal gebracht, stuurden men de ''Walke'' naar [[Pará]], [[Brazilië]], waar ze doorvoer naar [[Rio de Janeiro]].
 
De ''Walke'' en de ''Wainwright'' bereikten samen Rio op 19 juli. Vervolgens nam de ''Walke'' de helft van de mariniers van de zware kruiser ''Wichita'' aan boord, terwijl de ''Wainwright'' de andere helft van de mariniers aan boord nam. Vanwege de onrust in het gebied werden de twee kruisers USS Wichita en USS Quincy naar de Zuid-Amerikaanse wateren gestuurd als blijk voor de sterke Amerikaanse belangstelling voor de "goede buren" ten zuiden van de grens.
 
==Neutrale patrouilles==
De USS Walke's actieve dienst begon in de lente van 1940, toen de Duitsers [[Noorwegen]] en de [[Lage Landen (staatkunde)|Lage Landen]] binnenvielen. De [[Blitzkrieg]] doorkruiste zich door Noord-[[Frankrijk]], drukte de Britse troepen van het vaste continent weg en brachten de Franse legers tot [[capitulatie]]. Tot resultaat werd er een nieuwe regering gevormd, die van [[Vichy-Frankrijk]], die partij trok voor [[Duitsland]]. In geallieerde en neutrale kringen was men bezorgt over het feit, dat Franse strijdkrachten, en vooral afzonderlijke Franse oorlogsschepen, in handen van de Duitsers vielen.
 
Na oliebunkering te [[San Juan (Puerto Rico)]] op 6 december, vertrok de torpedojager in de namiddag tot de volgende dag, op "Caribian Patrouille", in gezelschap met haar zusterschip USS O'Brien (DD-415). Ze kwamen samen metaan bij de torpedojagers [[USS Moffett (DD-362)]] en de [[USS Sims (DD-409)]], nabij [[Fort-de-France]] op [[Martinique]]. De USS Walke en USS O'Brien patrouilleerden in de buurt van de haven om de bewegingen van de Vichy-Franse oorlogsschepen gade te slaan. De hulpkruisers ''Barfleur'' en ''Quercy'' en het vliegdekschip ''Beam'' werden op 14 december geschaduwd door de Amerikanen. De USS Walke bezocht daarna [[Port Castries]], [[Brits West-Indië]], op 15 december en nam commandant Lyman K. Swenson, commandant van de Destroyer Division 17, aan boord. De ''Walke'' was nu voor even het vlaggeschipvlaggenschip.
 
De USS Walke meerde aan in [[Guantánamobaai]] op [[19 december]] 1940, en bleef daar tot het begin van het nieuwe jaar, gemeerd liggen bij het reparatieschip USS Prairie (AD-15), en onderging daar een onderhoudsbeurt. De daaropvolgende weken opereerde de ''Walke'' daarna in het gebied van Guantánamobaai-Goniaves, nabij [[Haïti]], en volbracht daar gevechts- en torpedo-oefeningen en begon met trainingsoefeningen samen met andere Amerikaanse schepen in het gebied. Daarna ging haar tocht verder naar Fajardo Roads in [[Porto Rico]], en opereerde daar als oefening tot midden-maart.
 
Daarna voervertrok de USS Walke naar het noorden en kwam er aan in [[Charleston (South Carolina)|Charleston]], [[South Carolina]] aan, op [[20 maart]] [[1941]] voor een periode van herstellingen en wijzigingen tot einde mei. Ze deed daarna Norfolk aan tussen 10 en 13 mei voordat ze de volgende dag naar Newport, haar thuisbasis vertrok.
Daarna patrouilleerde de USS Walke nabij de Atlantische kust tussen Norfolk en Newport tot juni 1941, totdat de Atlantische Vloot, de neutrale patrouilles weliswaar, oostwaarts vertrok, dichter naar de West-Europese oorlogszone. Ze verliet Newport op 27 juli en beschermde mede een geallieerd [[konvooi]] naar IJsland. Ze bereikten [[Reykjavik]] op 6 augustus en keerde daarna op dezelfde dag, weer terug naar Norfolk, haarhet konvooivrachtkonvooi en de vracht veilig overgebracht. Niet verwonderlijk dat dit niet in goede aarde viel bij de Duitse [[U-boot|U-boten]]. Ze mochten, de Amerikanen nog niet aanvallen, maar zagen dit wel als een openlijke provocatie. Meteen wisten de Duitsers voor wié de Verenigde Staten partij trok - (alsof ze dat al niet wisten !)
 
De torpedojager keerde daaropvolgend naar de noordelijke en veiligere gebiedenOostkustgebieden in midden-september. Na lokale operaties in het Newport-Boston gebied, bereikte ze [[Hvalfjordur]] op 14 september. Daar opereerde ze in gevaarlijke IJslandse wateren tot eind september, voordat ze naar NS [[Argentia]], [[Newfoundland]] vertrok, op 11 oktober, en doorvoer naar Casco Bay in [[Maine]]. De USS Walke begon aan haar algemene "overhaul" teop de Boston Navy Yard op [[25 november]] 1941 en was daarmee klaar op [[7 december]] 1941, de "Dag der Schande". Op die dag viel de Japanse Keizerlijke Luchtmacht, de Amerikaanse oorlogsbodems en hun militaire installaties aan op [[Pearl Harbor (marinebasis)|Pearl Harbor]], en trok daarmee de Verenigde Staten in de [[Azië in de Tweede Wereldoorlog|oorlog in de Grote Oceaan]]. De USS Walke verliet de scheepswerf op die dag en bereikte op 12 december Norfolk, via Casco Bay.
 
==Tweede Wereldoorlog==
Op 7 december 1941, toen ook de [[Verenigde Staten]] toetraden tot het strijdtoneel van de [[Tweede Wereldoorlog]], begaf de USS Walke zich naar de [[Stille Oceaan]] om deel te nemen aan de strijd tegen [[Japan]] in de oorlog in de Grote Oceaan. Ze bereikte [[San Diego]], [[Californië]], via het [[Panamakanaal]] op 30 december. De USS Walke stoomde mee met dehet nieuwpas geformeerde Task Force (TF) 17, samen met het [[vliegdekschip]] [[USS Yorktown (CV-5)]] voor de strijd in het zuiden van de Grote Oceaan, op [[6 januari]] 1942, en beschermde de USS Yorktown met de herbewapening van het mariniersgarnizoen op het Amerikaanse [[Samoa]]. Het konvooi kwam achtereenvolgens aan bij [[Tutuila]] op [[24 januari]]. Alhoewel, Task Force 17 verliet de Samoa wateren voor een korte periode. Kort hierna stoomde de Task Force 17 naar het noorden naar het Marshalls-Gilberts gebied, voor het daadwerkelijke toebrengen van de eerste Amerikaanse offensieven tegen de Japanners en dat acht weken na de aanval op Pearl Harbor.
 
De USS Walke diende mede in het anti-onderzeebootscherm en vijandelijke vliegtuigbescherming voor de USS Yorktown, alsook toen het vliegdekschip haar vliegtuigen lanceerde voor de luchtaanvallen op Japanse installaties op de [[atol]]s van [[Jaluit]], [[Makin]] en [[Mili]]. Ofschoon Vloot-admiraal [[Chester Nimitz]], de Commander in Chief, Pacific Fleet (CinCPAC), de raids, een belangrijke aandeel vond in de strijd en schreef:"''Well-conceived, well-planned and brilliantly exencuted''" (''goed ontworpen, goed gepland en briljant uitgevoerd''), was de toegebrachte schade en de oorzaak in feite niet zo groot, alszoals het aanvankelijk gerapporteerd werd, en buiten het stimuleren van het Amerikaanse moraal, waren de aanvallen alleen maar een geringe overlast voor de Japanners. Nietemin had de Amerikaanse vloot in de oorlog, het uiteindelijk opgenomen tegen de vijand.
 
De ''Walke'' keerde terug naar de Hawaïaanse wateren op [[7 februari]] 1942, en ging in opleidingsoefening in het Hawaïaanse gebied op [[27 februari]] waar ze daarna vertrok naar de [[Gilbert en Ellice-eilanden]]. Ze werd even later weer in dienst gesteld bij Task Force 17 nabij [[Nieuw-Caledonië (Frans gebiedsdeel)|Nieuw-Caledonië]], begin maart, om weer escortedienst en beschermingstaken van de carrier USS Yorktown uitop zich te voerennemen, voor het [[Nieuw-Guinea]] gebied, als onderdeel van de strijdkracht tegen de Japanse expansie in dit gebied.
 
===Japanse expansie===
In die periode, trokken de Japanners richting zuidwaarts, in het Nieuw-Guinea-Nieuw-Brittannië gebied, en hadden ze overwinningen behaald in deze belangrijke momenten, met de bezetting van [[Rabaul]] en [[Gasmata]], [[Nieuw-Brittannië]], [[Kavieng]], [[Nieuw-Ierland]] en aan de zijde van [[Bougainville (eiland)|Bougainville]] in de [[Salomonseilanden]] en de [[Louisiaden]]. Tegen het einde van februari 1942, leek het waarschijnlijk dat de Japanners van plan waren een offensief uit te voeren op het einde van maart. De Task Force's 11 en 17 werden naar het gebied gezonden.
 
Maar op 7 maart merkten de Geallieerden op, dat de Japanse oppervlakte schepen, inbegrepen [[troepentransportschip|troepentransportschepen]], landden op [[Buna]], [[Nieuw-Guinea]]. De volgende dag waren de Japanse troepen geland op [[Lae]] en [[Salamaua]], Nieuw-Guinea, en versterkten deze plaatsen. Drie dagen later lanceerden de USS Lexington en USS Yorktown hun vliegtuigen voor een luchtaanval op de havenplaatsen Lae en Salamaua.
Regel 39:
===[[Slag in de Koraalzee]]===
De USS Walke beschermde de carrier USS Yorktown toen ze haar vliegtuigen lanceerde voor een luchtaanval op [[Tulagi]] in de [[Salomonseilanden]] op [[4 mei]] 1942 en later werd ze gescheiden van deze carrier met de "Support Force", samen met de Australische zware kruiser [[HMAS Australia]], de lichte kruiser [[HMAS Hobart]] en de Amerikaanse torpedobootjagers [[USS Farragut (DD-348)]] en [[USS Perkins (DD-377)]], tot het beschermen en beveiligen van het zuidelijke gelegen Jomard Passage. In de namiddag van 7 mei vielen Japanse [[Aichi D3A]] "Val"-duikbommenwerpers de formatie aan, maar het hevige anti-vliegtuiggeschut vuurde vanaf alle schepen en dwongen de vijand terug te trekken, zonder rake bomtreffers te kunnen plaatsen. Alhoewel, een uur na het vertrek van de "Vals", deden Japanse tweemotorige bommenwerpers een aanval en lanceerden nu torpedo's op de geallieerde schepen af. Weer was er een hevig spervuur vanaf de oorlogsschepen. De USS Walke en de andere torpedobootjagers schoten voortdurend in de lucht.
Vijf bommenwerpers stortten in zee neer en geen enkele torpedo trof de geallieerde schepen. 19 hoog vliegende Japanse bommenwerpers vlogen over, dropten hun bommen die, onschadelijk voor de schepen, allen in zee vielen.
Het Antianti-vliegtuiggeschut schoten nu vruchteloos in de lucht, te wijten doordat de vliegtuigen echter hun hoogte handhaafden. EchterMaar, de laatste groep vliegtuigen waren blijkbaar Amerikaanse toestellen. De strijdkrachtcommandant, de Australische viceadmiraal [[John Gregory Crace|John Crace]] merkte op dat het B-26's waren. De commandant van de USS Walke, kapitein-ter-zee Thomas E. Fraser, rapporteerde hem daaropvolgend, dat het Amerikaanse [[B-17]]'s waren.
In ieder geval zelfs, was het gelukkig zo, dat de B-17-bommenwerpers niet geraakt werden geraakt.
De USS Walke bleef nog over op zee met de USS Yorktown-Task Force in de loop van april 1942. Los van Task Force 17 escorteerde ze de USS Ramsay (DM-16) en USS Sumner (AG-32). De torpedojager bereikte [[Suva]], op de [[Fiji]] eilanden op 19 april, en ging de volgende dag ging ze onderweg naar de [[Tonga (land)|Tonga]] eilanden. Ze bereikte [[Tongatapu]] op [[22 april]].
De USS Walke bunkerde bij de [[olietanker]] USS Kaskaskia (AO-27), vooraleer ze een ketelreparatie liet doen en dieptebommen innam, voorvooraleer haarze terugkeerterugkeerde naar Task Force 17.
 
De torpedojager ''Walke'' moest zich weer losmaken van TF 17, als gevolg van een beschadigde stuurboord-overbrengingsverhouding. De USS Walke begaf zich naar [[Australië (land)|Australië]] voor herstelling en bereikte [[Brisbane]] op 12 mei.
Na voltooiing van de werkzaamheden op 29 mei, ondernam ze proefvaarten op de [[Brisbane (rivier)|Brisbane River]], vooraleer ze weer geschikt was voor actieve dienst en vertrok naar New Caledonia op 9 juni, vlak na de [[Slag bij Midway]].
 
Ze kwam op [[13 juni]] in [[Nouméa]] aan en tankte bij, vooralleervoordat ze weer vertrok naar Tongatapu en [[Pago Pago]], [[Samoa]]. Toegewezen tot Task Group (TG) 12.1, vertrok de USS Walke op 26 juni naar [[Bora Bora]] in de [[Genootschapseilanden]].
Met het ontbinden van TG 12.1 op [[11 juli]], werd de USS Walke doorgezonden voor begeleidingstaken bij TG 6.7. Vervolgens escorteerde ze de USS Castor naar [[San Francisco]], waar ze toekwamen op [[2 augustus]] 1942.
 
Op [[7 augustus]], terwijl de USS Walke herstellingen en enkele veranderingen onderging, op de nabijgelegen Mare eiland Navy Yard, worstelde de Verenigde Staten om het initiatief te nemen, de oorlog tegen Japan, door marinierslandingen op Guadalcanal in de Salomonseilanden, in te zetten. In de daarvolgende maanden vochten de twee vijandelijke strijdmachten fel tegen elkaar voor het onder controle krijgen van deze eilandenketen, wat echter niet gemakkelijk aan toe ging. De vijandelijke geschillen liepen vlug op in een logistiek tempo. Aan beide zijde trachtten ze hun tegenstanders te dwarsbomen en pogingen te ondernemen tot het versterken van al hun strijdkrachten op Guadalcanal. De toekomst van de ''Walke'' werd omontstotelijk verbonden met de bijna dagelijke, en nachtelijke, Amerikaanse lucht- en marinepogingen om de beste Japanse strijdkrachten vast te houden op Nieuw -Georgië Sound. Dit was een strategisch gebied met het water dat zich tussen de twee lijnen van de eilanden deel uitmaaktenuitmaakte van de Salomonseilanden-keten, die leidde tot de Guadalcanal-eilandengroep.
 
Na haar complete afwerking op de Mare Navy [[scheepswerf]] op [[25 augustus]], voer de USS Walke naar San Francisco Baai, en die dag nog kreeg ze orders voor haar vertrek naar [[San Diego]], Californië, voor een rendez-vous met de olietanker USS Kankakee (AO-39) en begeleide haar, langs de Westkust van de Verenigde Staten, via Nouméa, New Caledonia, naar Tongatapu, waar ze aldaar aankwamen op [[9 september]] 1942. De torpedojager escorteerde even later een konvooi, bestaande uit: de USS Kankakee, USS Navajo (AT-64) en USS Arctic (AF-7), van Tongatapu tot Nouméa, waar ze gereed gemaakt werden voor actieshun ondersteuning innabij de Salomonseilanden.
 
===[[Slag om Guadalcanal]]===
Regel 60:
In het zicht van de vijand, die hen melden als een slagschip, een kruiser en vier torpedojagers, vermeden de Amerikaanse oorlogsschepen op 14 november, gelukkig het contact met vijandelijke vliegtuigen.
 
UIt de informatie die beschikbaar was in de verzonden berichten, wist de bevelhebber van de Amerikaanse Task Force 64, viceadmiraal Willis A. Lee, van deeen aanwezigheid in het gebied, van drie groepen vijandelijke schepen, waaronder twee Japanse slagschepen.
 
Door een vlakke kalme zee en varend in kolomformatie, met de USS Walke op kop van het flottielje, bereikten de Amerikaanse schepen Guadalcanal, op een noordelijke koers, ongeveer negen mijl (17 km) ten westen van Guadalcanal. Commander Lee's schip onderschepte, tijdens haar doorvoer van Guadalcanal, Japanse radioberichten terwijl de scheepsradar-"ogen" de duisternis aftastten. Te 00.06 u. van [[15 november]] 1942 ontving het vlaggenschip USS Washington een rapport van een aanwezigheid van drie vijandelijke schepen, die nabij het noordeinde van het eiland Savo voeren en westwaarts opstoomden.
Regel 69:
 
==Het zinken van de USS Walke==
Japanse granaten sloegen echter tweemaal in op de USS Walke, en dan drong een fatale "Long Lance"-torpedo binnenin haar stuurboordzijde, vlak beneden onder kanon 52. Bijna tegelijkertijd sloegen salvo's van granaten van de "Nagara", de "[[Ayanami]]" en de "[[Uranami]]" in op de ongelukkige torpedojager. Een stortvloed van staal en vuur trof de opbouw met een ontzettend verwoestend effect in de radiokamer, de fokkemast, onder de sloepen[[davit]]s, en in de nabijheid van kanon 53, op het achter-dekhuis. Tegelijkertijd had een tweede torpedo de boeg van het schip weggeblazen, toen er brand uitbrak in het voorwaartsvooraan gelegen 20-millimeter munitiemagazijn die eveneens ontplofte en een inferno teweeg bracht.
 
Met deze hopeloze situatie gaf kapitein-ter-zee Thomas E. Frazer, orders het schip te verlaten. Terwijl de torpedobootjager USS Walke snel zonk door de weggeslagen boeg, werden alleen twee leefvlotten te water gelaten.
Regel 76:
Terwijl de USS Washington nog in strijd was met het Japanse slagschip "[[Kirishima (slagschip)|Kirishima]]" en kleinere schepen, dreef er overal wrakhout en overboord geslagen goederen rondom het scheepsgevecht. De Amerikanen maakten noties van USS Walke's onaangename situatie en die van de USS Preston, met wie ze alsook ten onder ging in een stroom van granaten en vernieling. Om 00.41 u., juist een minuut voordat de USS Walke al strijdend ten onder ging nabij Savo eiland, werden leefvlotten van het Amerikaanse slagschip in zee gegooid voor de overlevenden. Alhoewel de zinkende torpedobootjagers hun dieptebommen op "veilig" waren afgesteld, ontploften er toch enkele onder water, die onder menige overlevende zwemmers, slachtoffers maakte en andere ernstig verwonden. Met de zeeslag - met in het vooruitzicht dat het eens eindigen zal - waren de andere overlevenden in staat, de ernstige gewonden uit het water te hijsen en op hun leefvlotten te leggen. De strijdende schepen waren al een eind van hen vandaan gevaren in de duistere nacht. Alleen de lichtgevende vuurlichtflitsen aan de wolkenhemel, van beide partijen, verwees naar hun posities.
 
De overlevenden van de USS Walke dreven in twee groepen rond. Sommigen hingen aan de touwen van de overvolle leefvlotten in het water en anderen zwermden al zwemmend rond, om de twee vlotten, die de oorlogsschepen hadden gedropt. Gedurende deze zware nacht, werden de overlevenden plots beschenen door vijandelijke schepen met hun [[zoeklicht]]en, maar ze werden niet lastig gevallen. De Japanners deden hun zoeklichten uit en stoomden verder door en lieten de drenkelingen ongemoeid. Ondanks hun benarde situatie, was het toch een geluk dat ze niet krijgsgevangen werden gemaakt of nog erger, op hen werd geschoten.
 
Het werd ochtend toen de overlevenden van de USS Walke en USS Preston getuigen waren van het einde van een viertal gestrandde Japanse transportschepen tijdens de nacht. Ze waren gebombardeerd door leger- en marinevliegtuigen, inbegrepen vliegtuigen van de "Big E", de [[USS Enterprise (CV-6)]]. De vier Japanse schepen kregen, die morgend nog, de genadeslag van de [[USS Meade (DD-571)]], juist voordat de torpedojager koers zette naar de overlevenden van de USS Walke en USS Preston om hen op te pikken.
Regel 82:
De USS Meade redde 151 manschappen van de USS Walke en USS Preston, zes van hen stierven later wanneer ze naar Tulagi werden gebracht. Zes officieren, waaronder kapitein-ter-zee Fraser en 76 man waren overleden aan boord van de zinkende en brandende ''Walke'' nabij Savo eiland.
 
De USS Walke (DD-416) werd volledig officieëlofficiëel verwijderd van de Naval Vessel Register op 13 januari [[1943]].
==Huldigingen==
De USS Walke kreeg drie "Battle Stars" voor haar dienstverdienste in de Tweede Wereldoorlog.
===Zie ook===
* Zie [[USS Walke]] voor andere Navy schepen met dezelfde naam.
Regel 116:
*Asiatic-Pacific Campaign Medal (3 Stars)
*World War II Victory Medal
==HuldebetoonEerbetoon==
"" ''Als huldebetoonEerbetoon aan degene die vochten in de Slag bij Guadalcanal, op 13 - 15 november
''1942""''
 
''Tot de grandioze officieren en manschappen ter Zee, ter Land, in de Lucht, en onder de Zee,
''die in de voorafgaande vijf dagen het schitterend volbracht hebben, van dergelijke feiten
''voor hun Vaderland.''
''U hebt de ontsterfelijke dankbaarheid van Uw Vaderland gewonnen en Uw namen geschreven in
''gouden letters in de historische bladzijden...''
''Geen enkele eervol voor Uw kunnen, zijn evenzeer groots, mijn trots in U is verder
''betuigend. Schitterend gedaan. Moge God U Allen zegenen, iedereen van Jullie... Tot de
''glorierijke gesneuvelden, haar Helden - mogen Jullie allen rusten in Vrede bij God...''
 
- William F. Halsey Admiraal US Navy -
 
==Externe links==