IJzeren long: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: ja:鉄の肺 |
-htmlentities, Image->Afbeelding |
||
Regel 11:
De eerste, praktisch bruikbare ijzeren long stamt uit [[1927]]. Hij werd ontwikkeld door een [[geneeskunde|medisch]] [[onderzoek]]er van [[Harvard-universiteit|Harvard]] – [[Philip Drinker]] – en zijn assistent – [[Louis Agassiz Shaw]]. Zij bouwden een apparaat vrijwel naar model van de balgopstelling van Mayow, alleen groot genoeg om een [[mens]] te bevatten.
Hun uiteindelijke ontwerp was dat van de bekende, grote, stalen buis. In deze buis ligt de patiënt, enkel zijn hoofd naar buiten stekend voor contact met de buitenlucht. De buis is verder luchtdicht en door middel van een isolatiering rond de nek van de patiënt is het apparaat ook luchtdicht afgesloten. Een [[pomp (machine)|tweewegspomp]] reguleert nu de luchtdruk in de buis en neemt zo de werking van het middenrif over. Door de buis [[
Het inademen geschiedt door het leegpompen van de buis, dus door het aanbrengen van een negatief drukverschil met de buitenwereld van de buis. Om deze reden heet ''de long'' officieel een ''negatieve-druk respirator''.
Regel 33:
===Tegenwoordig===
[[
Sindsdien is de ijzeren long een marginaal onderdeel van het arsenaal van de longspecialist geworden. De meeste patiënten, die beademd moeten worden, worden ondersteund door gebruik van positieve-druk respiratoren die lucht in de longen persen en niet via de negatieve-druk respirator. Het voordeel van de positieve-druk beademingsapparatuur is dat het pompmechanisme goed miniaturiseerbaar is en er verder geen grote apparatuur nodig is – in tegenstelling tot de ijzeren long, die groot genoeg moet zijn om een mens te bevatten. Het voordeel voor de patiënt is uiteraard dat hij met een positieve-druk respirator mobiel kan blijven.
| |||