Mid-oceanische rug: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Zorrobot (overleg | bijdragen)
k robot Erbij: no:Midthavsrygger
3wisemen (overleg | bijdragen)
k spelling
Regel 1:
[[Image:Ridge render.jpg|right|320px]]
Een '''mid-oceanische rug''', soms afgekort tot '''MOR''', is een langgerekte hoger gelegen structuur op de bodem van een [[oceaan]]. Een voorbeeld van een mid-oceanische rug is de [[Mid-Atlantische rug]] in de [[Atlantische Oceaan]]. De mid-oceanische ruggen spelen een belangrijke rol in het proces van [[platentektoniek]]. Bij de ruggen bewegen verschillende [[tektonische plaat|tektonische platen]] van elkaar af. Het gevolg is dat er een ruimte ontstaat tussen de platen, deze ruimte zal worden opgevuld door [[magma (gesteente)|magma]] uit de [[asthenosfeer]] (de laag in de [[Aarde (planeet)|Aarde]] onder de [[lithosfeer]]). De magma zal aan het oppervlak stollen, waardoor hier nieuwe [[oceanische korst|oceanische lithosfeer]] zal worden gevormd. Dit zorgt ervoor dat op mid-oceanische ruggen veel [[vulkanisme]] voorkomt.
 
Een '''mid-oceanische rug''', soms afgekort tot '''MOR''', is een langgerekte hoger gelegen structuur op de bodem van een [[oceaan]].
Omdat de platen uit elkaar blijven bewegen, zal het proces door blijven gaan, waarbij steeds nieuwe lithosfeer worden gevormd bij de oceaanruggen. Men noemt in de platentektoniek een mid-oceanische rug daarom een '''spreidingszone'''. Het proces waarbij op spreidingszones oceanische korst wordt gevormt wordt [[oceanische spreiding]] genoemd.
 
Een '''mid-oceanische rug''', soms afgekort tot '''MOR''', is een langgerekte hoger gelegen structuur op de bodem van een [[oceaan]]. Een voorbeeld van een mid-oceanische rug is de [[Mid-Atlantische rug]] in de [[Atlantische Oceaan]]. De mid-oceanische ruggen spelen een belangrijke rol in het proces van [[platentektoniek]]. Bij de ruggen bewegen verschillende [[tektonische plaat|tektonische platen]] van elkaar af. Het gevolg is dat er een ruimte ontstaat tussen de platen, deze ruimte zal worden opgevuld door [[magma (gesteente)|magma]] uit de [[asthenosfeer]] (de laag in de [[Aarde (planeet)|Aarde]] onder de [[lithosfeer]]). De magma zal aan het oppervlak stollen, waardoor hier nieuwe [[oceanische korst|oceanische lithosfeer]] zal worden gevormd. Dit zorgt ervoor dat op mid-oceanische ruggen veel [[vulkanisme]] voorkomt.
 
Omdat de platen uit elkaar blijven bewegen, zal het proces door blijven gaan, waarbij steeds nieuwe lithosfeer worden gevormd bij de oceaanruggen. Men noemt in de platentektoniek een mid-oceanische rug daarom een '''spreidingszone'''. Het proces waarbij op spreidingszones oceanische korst wordt gevormtgevormd wordt [[oceanische spreiding]] genoemd.
 
Het tegenovergestelde proces, dus waar juist oceanische korst verdwijnt, vindt plaats waar verschillende platen naar elkaar toe bewegen. Hier zal vrijwel altijd de ene plaat onder de andere verdwijnen, dit proces wordt [[subductie]] genoemd. Deze [[subductiezone|subductie-zones]] worden vaak gekenmerkt door een diepe [[trog (geografie)|oceanische trog]] waar de twee platen elkaar raken, en het ontstaan van [[vulkaan|vulkanen]] op de [[overrijdende plaat|tegenoverliggende plaat]]. Een voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld te zien ten westen van het [[Zuid-Amerika]]anse continent, hier komt de oceanische [[Nazca-plaat]] onder een continentaal deel van de Zuid-Amerikaanse-plaat. Het gevolg hier is dus het ontstaan van een diepe oceanische trog langs de Zuid-Amerikaanse kust en het ontstaan van een [[gebergte]]. (in dit geval de [[Andes]]).