Kruisvaardersinvasie van Egypte: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
tekstverbetering |
'was riddled with internal squabbles' betekent niet 'was een raadselachtige macht'. Deze alinea opnieuw vertaald. |
||
Regel 18:
De '''Kruisvaardersinvasie van Egypte''' ([[1154]] - [[1169]]) bestond uit een aantal campagnes gevoerd door het [[Koninkrijk Jeruzalem]] om zijn positie in de [[Levant]] te versterken. Dit werd gedaan omdat de positie van de [[Kalifaat van de Fatimiden|Fatimiden]] in [[Egypte (land)|Egypte]] erg verzwakt was geraakt.
==
De oorlog begon als deel van de opvolgingskwestie in het [[Kalifaat van de Fatimiden]], dat begon te versnipperen onder de druk van het islamitische [[Geschiedenis van Syrië|Syrië]] en de kruisvaardersstaten. Terwijl een deel van de Egyptenaren de hulp inriep van de Syrische vorst [[Nur ad-Din]], zochten anderen contact met de kruisvaarders. Er brak een burgeroorlog uit, en de scheidslijn liep tussen twee religies: moslims tegen christenen. Een aantal Syrische campagnes in Egypte werd afgestopt door de agressieve campagnes van koning [[Amalrik I van Jeruzalem]]. Maar de kruisvaarders hadden ook niet alles mee, hoewel verschillende steden geplunderd werden. Een gecombineerd beleg van [[Damietta]] door Byzantijnen en kruisvaarders in [[1169]] mislukte ook. Datzelfde jaar werd de [[Koerden|Koerdische]] generaal Salah ad-Din in Egypte tot vizier benoemd; hij is bij ons bekend als [[Saladin]]. In 1171 werd hij sultan van Egypte en bracht hij wat meer eenheid in zijn rijk, waardoor de kruisvaarders zich terugtrokken en zich bezighielden met de verdediging van hun koninkrijk, dat nu door twee sterke buren omringd werd. Het zou nog zestien jaar standhouden tot [[Beleg van Jeruzalem (1187)|Jeruzalem opnieuw viel]].
Regel 26 ⟶ 29:
De [[Tweede Kruistocht]] was erop gericht om de schade te herstellen die door Zengi was toegebracht. Vreemd genoeg werd de aanval op [[Damascus]] ingezet, Zengi's sterke rivaal. Het beleg werd een mislukking, wat het koninkrijk ertoe bewoog om het vizier op het zuiden te richten om zo expansie te kunnen bereiken.
▲Het Kalifaat van de Fatimiden in de [[12e eeuw]] was een raadselachtige macht, die vaak bestond uit laaggeplaatste viziers die elkaar naar het leven stonden. De situatie in Egypte was eigenlijk een puinhoop en rijp voor een invordering door een machtigere partij; zowel de kruisvaarders als de Syriërs onder Zengi maakten aanspraak. De kruisvaarders wisten de stad Ascalon in te nemen (zie [[Beleg van Ascalon]]), wat maakte dat het koninkrijk in oorlog verkeerde op twee fronten.
==Campagne 1 en 2 (1163-1164)==
| |||