Hendrik II van Champagne: verschil tussen versies

|opvolger2= [[Amalrik vande Lusignan]]

Hij volgde zijn vader in [[1181]] op als graaf van Champagne, maar regeerde tot 1187 onder de voogdij van zijn moerder. Hendrik weigerde een gepland huwelijk met het huis [[Henegouwen]] (één van de dochters van [[Boudewijn I van Constantinopel]]), maar verloofde zich in 1189 met [[Ermesinde I van Namen|Ermesinde]], dochter van [[Hendrik I van Namen|Hendrik de Blinde]] en erfgename van [[Graafschap Namen|Namen]] en [[Graafschap Luxemburg|Luxemburg]]. Dit was tegen de zin van [[Frederik I van het Heilige Roomse Rijk|Frederik Barbarossa]], die vervolgens zijn broer [[Theobald III van Champagne|Theobald]] als opvolger aanwees. Volgens Steven Runcimans ''geschiedenis van de kruistochten, volume II'' zou Hendrik juist zelf zijn broer hebben verkozen als opvolger van Champagne, hij liet zelfs diversen edelen er een eed voor afleggen.

===Koning van Jeruzalem===

Hendrik keerde na twee dagen weer terug naar Tyrus, hij wist echter nog niet dat Koenraad vermoord was en zag dat er voorbereidingen gemaakt werden voor zijn begrafenis. Hendrik werd vrijwel gelijk gekoppeld aan de nu weduwe en zwanger geraakte [[Isabella van Jeruzalem]], ze huwden al in acht dagen na de begrafenis van Koenraad. Het huwelijk werd grossierlijk beschreven als romantisch door diverse kroniekschrijvers; Isabella was onder de indruk van Hendrik's knappe voorkomen (hij was immers twintig jaar jonger dan Koenraad) waarna ze hem vroeg, met haar te trouwen. Ze was onder tussen wel al zwanger van Koenraad (de toekomstige [[Maria van MontferratoMonferrato]]), waardoor het huwelijk door sommige als schandalig werd gezien, maar het was politiek gezien gewoon nodig om een nieuwe man te huwen die het koninkrijk kon verdedigen met zijn invloeden. Hij profiteerde wel ruim van de welstand door de 3-jarige [[wapenstilstand]] die [[Richard Leeuwenhart]] met [[Saladin]] gesloten had, om ruime giften naar het thuisland te sturen. Het koppel kreeg binnen een aantal jaren twee dochters, Alice of Adelheid en Filippa.

Hendrik had aan Richard van Engeland toestemming gevraagd voor dit huwelijk, die daarin mee toestemden. Ondertussen, werd Richard verdacht achter de moordaanslag van Koenraad te zitten, wat een hoop vragen afwierp over de toedracht. Hendrik had zichzelf in mindere maten ook verdacht gemaakt, hij werd door de Arabieren "al-kond Herri" genoemd, enige tijd later zocht hij contact met de Assasijnen en bezocht hun vestiging in al-Kahf. Om uitdrukking te geven aan zijn autoriteit gaf de grootmeester van de Assasijnen de opdracht aan twee van zijn recruten om een dodelijke afdalling langs een rots te maken, dit werd ook gedaan waarna ze te pletter vielen, vervolgens boden de Assasijnen aan om een moord voor Hendrik te plegen, uit eer voor hun gast. Hendrik weigerde en zag af van een verdrag, waarna hij de streek weer verliet. Nadat een twist met [[Amalrik de Lusignan]], was bijgelegd, huwde hij zijn dochter Adelheid uit aan [[Amalrik de Lusignan|Amalrik]]s zoon [[Hugh I van Cyprus|Hugo van Cyprus]]. De andere dochter Filippa huwde met [[Evrard van Brienne]]-Ramprut, die daarop aanspraken maakte op [[Champagne (provincie)|Champagne]].