Misericorde: verschil tussen versies

De naam verwijst naar [[Misericordia]], barmhartigheid. De gebeden werden in de vroege [[Middeleeuwen]] in [[klooster]]gemeenschappen tijdens de dagelijkedagelijkse gebedstonden ([[metten]], [[lauden]], [[Priem (getijde)|priem]], [[Terts (getijde)|terts]], [[Noon (getijde)|noon]], [[vespers]] en [[completen]]) staande opgezegd, met geheven handen. Voor oudere of minder valide broeders bood de misericorde hierbij enige verlichting, omdat ze er al staande enigszins op konden leunen. Tijdens gedeelten van de eredienst waar gestaan moest worden, werden de koorbanken opgeklapt, waarop het zitsteuntje zichtbaar werd. <ref>Bouwkundige termen, dr E.J. Haslinghuis-dr. ing. H. Janse. Derde druk, Leiden 1997</ref><ref>''Koorbanken, koorhekken en kansels'', jhr dr J.S. Witsen Elias, Contact Amsterdam, 1946</ref>

Deze misericordes, vooral die in de koorstoelen rond het [[hoogkoor]], zijn vaak met veel vaardigheid gesneden. Ze zijn gewoonlijk uitgevoerd in [[Eiken (hout)|eikenhout]] en versierd met allerlei [[houtsnijwerk]] en illustratieve [[beeldsnijder|afbeeldingen]], variërend van [[Bijbel (christendom)|bijbelse]] tot meer wereldse voorstellingen. Regelmatig zijn deze voorstellingen met een zeker gevoel voor humor gemaakt, zoals bijvoorbeeld in [[Oirschot (plaats)|Oirschot]], waar een mannetje temiddente midden van een bonte verzameling voorwerpen was afgebeeld als personificatie van een ordeloos huishouden. Helaas zijn deze koorbanken bij een brand in 1944 verloren gegaan.