'''Giorgio Morandi''' ([[Bologna (stad)|Bologna]], [[20 juni]] [[1890]] - Bolgona, [[18 juni]] [[1964]]) was een [[Italië|Italiaans]] [[Kunstschilder|schilder]]. Hij was gespecialiseerd in [[stilleven]]s. In 1957 won hij de Grote Prijs op de [[Biënnale]] van [[São Paulo (stad)|São Paulo]].
Zijn subtiele stijl ziet men vooral goed in de stillevens van kruiken, vazen en flessen door de beperkt aantal kleuren die hij gebruikte. Zijn stijl is snel herkenbaar mede omdat hij zich vrij onafhankelijk heeft ontwikkeld. Deze werken zijn ook de meest bekende werken van zijn hand. Daarnaast schilderde hij ook talrijke landschappen en bloemen, buiten Italië is dat werk echter weinig bekend. Naast schilder was hij ook professor aan de kunstacademie, de Accademia di Belle Arti. Hij was dat tussen 1930 tot 1954.
Door zijn onafhankelijkheid waren zijn overgangen van stijlen vrij ruw, in 1914 is er duidelijk spraken van het [[Futurisme]] in zijn werken. Vanaf 1915, toen hij ook kort in het Italiaanse leger diende, zijn de stijlen van [[Paul Cézanne]] en [[Henri Rousseau]] duidelijk zichtbaar in zijn werken. Tussen 1918 en 1922 begeeft zijn werk in de kunstrichting [[Pittura metafisica]], die het tegenovergestelde was van het eerdere Futurisme. Hoewel deze kunstbeweging stille dood was gestorven in het begin van 1921 bleef Morandi wat langer in deze stijl schilderen. Daarna vormde hij deze stijl om naar het subtiele schilderwerk en vooral ook etswerk. Hij liet zich daarbij inspireren door o.m. [[Rembrandt]], en in 2006 werd in het Morandi-museum in Bologna een tentoonstelling aan de relatie tussen de twee kunstanaars gewijd, getiteld 'Rembrandt and Morandi. The changing dances of engraved signs'. Morandi bezat vijf Rembrandt-etsen. Het is vooral buiten Italië dat hij dan bekend en geroemd wordt. Het museum in zijn geboorteplaats Bologna toont ook een reconstructie van zijn schilderstudio.
