George Burns: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k sp |
||
Regel 2:
== Jeugd en vroege carrière ==
Nathan Birnbaum was de negende van twaalf kinderen. Zijn vader, [[gazzan]] in een [[synagoge]], overleed toen Nathan zeven jaar oud was. Vervolgens moest hij buiten schooltijd allerlei baantjes aannemen om het magere gezinsinkomen aan te vullen. Zo werkte hij in een snoepwinkel, waar hij limonadesiroop maakte. Samen met drie andere jongetjes die in de winkel werkten formeerde hij een zanggroepje. Uiteindelijk verliet Nathan de lagere school en werd hij
▲Nathan Birnbaum was de negende van twaalf kinderen. Zijn vader, [[gazzan]] in een [[synagoge]], overleed toen Nathan zeven jaar oud was. Vervolgens moest hij buiten schooltijd allerlei baantjes aannemen om het magere gezinsinkomen aan te vullen. Zo werkte hij in een snoepwinkel, waar hij limonadesiroop maakte. Samen met drie andere jongetjes die in de winkel werkten formeerde hij een zanggroepje. Uiteindelijk verliet Nathan de lagere school en werd hij full-time [[vaudeville]]-artiest onder de naam ''George Burns''.
In de jaren twintig vormde George Burns een komisch duo met Gracie Allen (1895-1964), een vaudeville-danseres van [[Ierland|Ierse]] komaf. Aanvankelijk was Burns de komiek en Gracie de aangever, maar na verloop van tijd werden de rollen omgedraaid toen zij merkten dat het publiek harder om haar lachte dan om hem. Burns aanvaardde de rol van aangever zonder morren. Achter de schermen was hij de drijvende kracht achter het komische duo ''Burns & Allen''; zo schreef hij veel van hun grappen.
Regel 9 ⟶ 8:
Tussen Burns en Gracie klikte het niet alleen artistiek, maar ook privé: ze trouwden in 1926. In die tijd was een gemengd huwelijk - Burns was [[Joods]] en Gracie [[katholiek]] - nogal uitzonderlijk.
== Film, radio en televisie ==
In de jaren dertig maakten Burns & Allen de overstap van het toneel naar het witte doek. Zo waren ze te zien in ''A Damsel in Distress'' (1937), samen met [[Fred Astaire]], en in ''College Swing'' (1938), één van de eerste films van [[Bob Hope]]. Verder hadden ze een zeer succesvolle show op de radio. In 1950 kregen Burns & Allen een eigen televisieshow. Burns en Gracie zetten ook een productiemaatschappij op, de McCadden Corporation.
In 1958 kwam er een einde aan de ''George Burns & Gracie Allen Show'', omdat Gracie, die een hartkwaal had, met pensioen ging. Burns bleef als solo-artiest voor de televisie werken. Op [[27 augustus]] [[1964]] overleed Gracie aan een [[hartaanval]]. Overmand door verdriet stortte Burns zich op zijn werk. Hij trad veelvuldig op in het theater en in het [[nachtclub]]-circuit.
== ''The Sunshine Boys'' en daarna ==
In 1974 aanvaardde Burns een rol in de film ''The Sunshine Boys'', een bewerking van het toneelstuk van [[Neil Simon]]. Oorspronkelijk zou die rol naar de komiek [[Jack Benny]] gaan, één van de beste vrienden van Burns. Benny was echter plotseling ernstig ziek geworden; hij zou in december 1974 overlijden aan [[alvleesklierkanker]]. Zijn rol in ''The Sunshine Boys'' leverde Burns een [[Oscar]] op voor de beste mannelijke bijrol. Burns, inmiddels bijna tachtig jaar oud, was op dat moment de oudste Oscar-winnaar in de geschiedenis. Zijn 'record' zou pas in 1989 worden verbroken toen [[Jessica Tandy]] (1909-1994) een Oscar kreeg voor haar rol in ''[[Driving Miss Daisy]]''.
| |||