Roepie Kruize: verschil tussen versies

 

Zijn ''Torinstinct'' was indrukwekkend: in ‘slechts’ 56 interlands kwam Roepie Kruize tot het respectabele aantal van 69 doelpunten. Geen van zijn drie hockeyende zoons die later een voor een ook doordrongen tot de [[Nederlandse mannenhockeyploeg|Nederlandse hockeyploeg]] kon tippen aan het gemiddelde van 1,21 treffer per wedstrijd: [[Ties Kruize|Ties]] (167 in 202), [[Hans Kruize|Hans]] (14 in 99) en [[Jan Hidde Kruize|Hidde]] (30 in 95).

 

Roepie Kruize was de stamvader van wat later zou uitgroeien tot een heuse hockeydynastie. Al op 14-jarige leeftijd verwierf hij een plaats in het eerste van [[Laren (hockeyclub)|Laren]]. Samen met zijn broer Gerard, die later emigreerde en bij de [[Olympische Zomerspelen 1956|Olympische Spelen]] van [[Melbourne]] ([[1956]]) uitkwam namens zijn nieuwe vaderland de [[Verenigde Staten]].

 

Na de oorlog ging Roepie Kruize spelen voor HHIJC, de voorloper van het huidige [[HC Klein Zwitserland]] waarmee hij vier keer kampioen van [[Nederland]] werd. Kruize senior vormde in de [[jaren vijftig]] een ingespeeld en daardoor uiterst gevaarlijk duo met [[Piet Bromberg]]. Hij bleef tot [[1961]] actief, en ook als routinier van 36 jaar was hij nog altijd gevreesd om zijn ‘dodelijke uithaal’. Kruize maakte deel uit van de [[Nederlandse mannenhockeyploeg|Nederlandse hockeyploeg]], die bij de [[Olympische Zomerspelen 1948|Olympische Spelen]] van [[1948]] de bronzen medaille won en vier jaar later in [[Helsinki]] het zilver veroverde.

Na zijn actieve loopbaan was Kruize eind [[jaren zestig]] voor de periode van één jaar bondscoach. [[Jules Ancion]] volgde hem op in [[1970]]. Kruize overleed in februari [[1992]] na een lang ziekbed.

 

{{SportNavigatie|Sport=[[Hockey]]}}