Hellingstijgwind: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
k spelling |
||
Regel 1:
'''Hellingstijgwind''' ontstaat aan de [[loefzijde]] van [[Duin (geografie)|duinen]], [[heuvel (geologie)|heuvels]] en [[berg (geologie)|bergen]]. De [[wind (meteorologie)|wind]] wordt gedwongen om tegen de helling op te stijgen. De stijgende lucht kan merkbaar zijn tot enkele malen de hoogte van de helling. Door met een [[zweefvliegtuig]] in deze stijgende lucht te gaan vliegen, is het mogelijk om uren in de lucht te blijven. Een voorwaarde is dat de helling hoog genoeg is, de wind hard genoeg is en de windrichting ongeveer [[loodrecht (meetkunde)|loodrecht]] op de helling staat.
De enige helling in [[Nederland]] waar dit mogelijk is, is de duinenrij aan de [[Noordzee
In Duitsland zijn er vele hellingen te vinden die aan de voorwaarden voldoen , een zeer bekend gebied is de Wasserkuppe
waar vele
Het huidige Nederlandse duurrecord is op deze methode gevestigd. Dit record staat op naam van J.K. Hoekstra en werd gevestigd op [[10 juli|10]] en [[11 juli]] [[1937]] boven de duinenstrook tussen [[Katwijk (Zuid-Holland)|Katwijk]] en [[Scheveningen]]. De vlucht duurde 24 uur 3 minuten. Met [[thermiek]] kan een vlucht niet zo lang duren, doordat de thermiek 's nachts wegvalt.
Ook bij het besturen van [[modelvliegtuig]]en wordt van hellingstijgwind gebruikgemaakt. Hierbij is windkracht 4 al voldoende. In Nederland wordt zowel langs duin- als dijkhellingen heen en weer gevlogen met zweefvliegtuigen en vliegtuigen van piepschuim. Met de piepschuimvliegtuigen wordt geprobeerd elkaar uit de lucht te vliegen.
| |||