Jagernath Lachmon: verschil tussen versies

In [[1940]] begon hij zijn eigen praktijk als praktizijn, en in [[1943]] richtte hij met andere hindoestanen de vereniging ''Djagaran'' op (Ontwaakt!). In [[1947]] was Lachmon een der oprichters van een voorloper van de Vooruitstrevende Hindoestaanse Partij (VHP), de grootste hindoestaanse politieke partij van Suriname (later omgedoopt in [[Vooruitstrevende Hervormings Partij]]). Lachmon werd voorzitter, en behield die functie tot zijn dood. Bij de algemene verkiezingen van [[1949]] won Lachmon een zetel in de [[Staten van Suriname]], maar de NPS haalde 13 van de 21 zetels en kon dus een regering vormen. In [[1955]] verloor de NPS fors, en trok Lachmon een van de eigen kandidaten terug om [[Jopie Pengel]], die net als Lachmon het proletariaat vertegenwoordigde, een tweede kans te geven. Van [[1964]] tot [[1967]] was Lachmon voorzitter van de Staten, de voorloper van [[De Nationale Assemblée]].

 

In februari 1974 kondigde de toenmalige premier [[Henck Arron]] aan dat Suriname 'ultimo 1975' onafhankelijk zou moeten zijn. Lachmon was in principe wel voorstander van de onafhankelijkheid van Suriname, maar pas op de lange termijn. De plannen van Arron gingen hem te snel; hij was bang voor overheersing van de hindoestanen door de creolen. De etnische spanningen in het buurland (voormalig Brits) [[Guyana]] beschouwde hij als een afschrikwekkend voorbeeld. Hij drong aan op een referendum over de onafhankelijkheid, al was het maar omdat die kwestie geen rol had gespeeld in de verkiezingen van 1973. Arron wilde daar echter niet van weten en de Nederlandse regering drong er niet op aan. In de aanloop naar de onafhankelijkheid leidde zijn afwijzende opstelling tot hevige rellen in creools-nationalistische kringen. Lachmon, om zijn eerbied voor het moederland vaak spottend ''Lachmon van Oranje'' genoemd, verzoende zich pas zes dagen voor de onafhankelijkheid met het idee. De toezegging van de gerespecteerde [[Johan Ferrier]] om de eerste president te worden speelde hierbij een rol. Op 25 november 1975 werd de onafhankelijkheid van Suriname een feit.

 

Een standbeeld van Lachmon staat op het Onafhankelijkheidsplein. Op het jaarlijkse [[Kwakoe Zomer Festival]] in [[Amsterdam Zuidoost]] wordt de ''Kwakoe Jagernath Lachmon Award'' uitgereikt. Hiervoor komen [[Surinamers]] in aanmerking die zich op sociaal -, of cultureel gebied verdienstelijk hebben gemaakt.

 

*Azimullah, Evert: ''Jagernath Lachmon. Een politieke biografie'', Uitg. Vaco-Press, Paramaribo 1986. (ISBN 99914-9504-5)

*Khemradj, Roy: ''Jagernath Lachmon; een politiek testament'', KIT Publishers, Amsterdam 2002. (ISBN 90-6832-529-9)