In 1903 viel ze, na een conferentie in Londen, uiteen in twee vleugels: de [[bolsjewieken]] (bolsjinstvo = meerderheid) en de [[mensjewieken]] (mensjinstvo = minderheid). Deze namen werden hen opgespeld nadat een stemming moest beslissen over de redactie van de partijkrant, de ''Iskra''. Uiteindelijk behaalde het ene deel van de partij het van het andere met 19 tegen 17 stemmen. Het is dus niet, zoals wel eens beweerd wordt door [[Stalinisme|stalinisten]] en [[Conservatisme|conservatieven]], dat deze splitsing er kwam als gevolg van verdeelde meningen omtrent het politiek programma, dat unaniem goedgekeurd werd. Uit deze opdeling vloeide later ook een politieke tegenstelling voort. De bolsjewieken, geleid door [[Vladimir Oeljanov]] (Lenin), waren van mening dat de partij uitsluitend uit beroepsrevolutionairen moest bestaan en dat gewone sympathisanten en revolutionairgezinde arbeiders niet toegelaten moesten worden. Bovendien waren de bolsjewieken ook radicaler gezind dan de mensjewieken, die eerder probeerden om samen te werken met andere socialistische en liberale partijen. Ook waren deze laatste niet van zins om meteen een [[revolutie]] te forceren, maar wilden zij in samenwerking met de regering een dictatuur van het [[proletariaat]] tot stand brengen. Tenslotte werd er bij de bolsjewieken ook gewerkt volgens de principes van het [[democratisch centralisme]]. Dit hield in dat ieder lid van de partij een eigen stem had, maar nadat er een beslissing werd genomen werd, iedereen deze moest steunen.
