Republic F-84 Thunderjet: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k stijl; links |
|||
Regel 25:
}}
==Ontwikkeling==
In 1944 besloot de [[Republic Aviation Company]] in [[Farmingdale (New York)]] tot de bouw van een [[straaljager]] nadat het Amerikaanse leger hiervoor belangstelling had getoond. De eerste vluchten van de ''Republic XP-84 Thunderjet'' vonden plaats in februari 1946.
Vanaf het begin was de Thunderjet te zwaar en de constructie op sommige punten te licht; de huid had daarom neiging tot plooien. Het probleem werd groter door de uitrusting. De cockpit had airconditioning en [[schietstoel]], die zo onbetrouwbaar was dat het gebruik niet was toegestaan
Medio 1947 begon de aflevering van operationele P-84B’s aan de 14e Fighter Group op Dow Field in [[Maine]], hoewel de problemen niet waren opgelost. Ondanks een snelheids- en een belastingslimiet voor de Thunderjet gebeurden er ongelukken en in mei 1948, enkele weken voor de [[USAF]] de letter ''P van Pursuit'' veranderde in de ''F van Fighter'', kreeg de P-84 een vliegverbod
Er werden 226 F-84B’s gebouwd, maar volgens een officieel rapport was het toestel niet in staat een missie behoorlijk uit te voeren. Hetzelfde gold voor de F-84C, waarin de brandstoftoevoer en het elektrisch circuit veranderd waren. Er werden 191 F-84C’s gebouwd en 80 geannuleerd. Al in 1952 werden deze toestellen buiten dienst gesteld.
De volgende versie, 154 F-84D’s, hadden een J35 motor met meer stuwdruk Daardoor kon de constructie worden verzwaard
Proeven wezen uit dat de F-84D veel beter was dan de eerste versies. Vliegbereik en laadvermogen waren groter dan bij andere vroege straaljagers. De USAF zag de Thunderjet dan ook als escortejager en jachtbommenwerper, terwijl de [[F-86 Sabre]] met pijlvleugel de onderschepper moest worden.
Regel 44 ⟶ 42:
De F-84E, die zijn eerste vlucht maakte in mei 1949, kon twee 1000 ponders meenemen of twee grote ongeleide Tiny Tim raketten. De hardpoints konden ook voor droptanks worden gebruikt, terwijl er inwendig meer ruimte was voor brandstof. De vlieger had ook meer ruimte in de 30 cm langere romp en kon bij het schieten met mitrailleurs een beroep kon doen op een vizier met radio-afstandmeter.
Tegenover het hogere startgewicht kon de fabrikant van de J35 geen groter vermogen stellen
==Inzet==
Eind 1950 werd de 27e Fighter Escort Wing met F-84D’s en E’s naar [[Zuid-Korea]] gebracht ter versterking van de 5e Amerikaanse Luchtmacht, die met [[P-51
In juni 1951 werd de 27e Wing afgelost
Toen de [[Mikoyan-Gurevich MiG-15|MiG-15]] tegen de Amerikanen werd ingezet bleek de F-84 onmachtig. In november 1951 werden
Nog vaker gingen Thunderjets verloren bij operationele ongelukken doordat ze rechtdoor gingen aan het eind van de startbaan. Maar de zwaarste tol eiste de vijandelijke luchtafweer. In totaal verloren de Amerikanen 335 Thunderjets in Korea. In april 1952 had de 49e Wing nog 40 van de 75 F-84E’s over. De F-84 legde zich nu toe op bestoken van gronddoelen, waarbij hij zich ontpopte als kampioen.
Vanwege problemen met de opvolger van de Thunderjet, de ''F-84F Thunderstreak'', werd de simpeler te produceren Thunderjet F-84G gebouwd. Er zijn 3024 F-84G’s gebouwd en
De F-84G had de sterkere J35-A motor, maar bleef een slechte jager voor de escortewings van het [[SAC]]. Wel kon de F-84G een bommenlast vervoeren van 4000 pond, plus raketten en tiptanks. De F-84G had een [[automatische piloot]] en een [[Instrument Landings Systeem]](ILS).
Regel 61 ⟶ 59:
==Koude oorlog==
Het 9e squadron van de 49e wing werd eind 1952 uit Korea teruggetrokken om te oefenen voor een nieuwe taak: ''afwerpen van tactische nucleaire bommen''. De F-84G was het eerste tactische gevechtsvliegtuig dat voorzieningen voor
[[Nederland]] kreeg in het kader van het [[Mutual Defense Assistance Program]] (MDAP) in 1951 zijn eerste 21 F-84E’s die als 311 en 312 [[squadron]] gelegerd werden op de [[vliegbasis Volkel]]. Al snel werd dit type afgelost door 166 F-84G’s. De beginjaren
[[Categorie:Straaljager]]
|