Kaarlo Juho Ståhlberg: verschil tussen versies

'''Kaarlo Juho Ståhlberg''' ([[Suomussalmi]], [[28 januari]] [[1865]] - [[Helsinki]], [[22 september]] [[1952]]) was een [[Finland|Fins]] politicus. Van [[1919]] tot [[1925]] was de eerste [[Lijst van staatshoofden van Finland|president van Finland]].

 

Hij werd geboren met de naam ''Carl Johan Ståhlberg'', maar later nam hij de Finse voornamen ''Kaarlo Juho'' aan.

 

 

Van 1908 tot 1918 was Ståhlberg hoogleraar [[bestuursrecht]] aan de [[Universiteit van Helsinki]]. In 1917 werd hij, na de [[Februarirevolutie (1917)|Februarirevolutie]], voorzitter van het Grondwetgevende Comité en stelde hij samen met de andere leden van het Comité een [[republiek|republikeinse]] en [[democratie|democratische]] [[grondwet]] op. In [[november]] [[1917]] werd [[Finland]] een [[onafhankelijkheid (staatkunde)|onafhankelijke]] staat. In [[1918]] landde er een [[Duitsland|Duitse]] expeditiemacht in [[Finland]] om samen met het [[Witte Leger]] het revolutionaire [[Rode Leger (Sovjet-Unie)|Rode Leger]] van de [[Socialistische Radenrepubliek Finland]] ([[februari]]-[[april]] [[1918]]) te verslaan. Premier [[Pehr Evind Svinhufvud]] steunde daarna de kandidatuur van de Duitse prins [[Väinö I van Finland|Frederik Karel van Hessen]] (familie van keizer [[Wilhelm II van Duitsland]]). Ståhlberg's republikeinse grondwet verdween tijdelijk in de ijskast.

In [[1930]] werden Ståhlberg en zijn vrouw gegijzeld door leden van de rechts-radicale [[Lapua-beweging]]. Leden van Lapua-beweging wilden hem naar de [[Sovjet-Unie]] sturen. (De betrekkingen tussen de USSR en Finland waren niet goed.) Uiteindelijk liet de Lapua-beweging Ståhlberg vrij. Door dit incident brokkelde de aanhang van de [[Lapua-beweging]] verder af.

 

 

Ståhlberg hertrouwde toen hij weduwnaar was geworden.

 

<center>