Studierichting: verschil tussen versies

Een '''studierichting''' is een combinatie van vakken in het hoger of [[middelbaar onderwijs]], zodanig dat die vakken een bepaalde [[discipline]] of een bepaalde (beroeps)gerichte opleiding vormen, welke discipline, [[beroepsopleiding]] of algemene opleiding zich onderscheidt van andere.

In ''Vlaanderen'' hanteert het [[Vlaams Ministerie van Onderwijs en Vorming|departement onderwijs]] de benaming '''studierichting''' voor een onderdeel van een [[onderwijsvorm]] in het [[secundair onderwijs]]. Ten onrechte gebruikt men vaak nog de oude benaming ''afdeling''.<br />De vakken in een studierichting bestaan uit:

*richtings-specifieke vakken; dit zijn de vakken die eigen zijn aan de [[studierichting]], en meestal ook verband houden met de naam van de studierichting. Zo zijn de vakken technisch tekenen, [[elektriciteit]] met labo, [[mechanica]] met praktijk, toegepaste fysica en chemie, eigen aan de richting "elektromechanica" in de tweede graad [[Technisch secundair onderwijs|TSO]].

*"complementaire vakken"; enkele lestijden per week die de school zelf kan invullen. Het kan gaan om uitdieping (meer lestijden) van reeds gegeven vakken, of [[verrijking]] (bijvoorbeeld extra taal) of een ander extra vak.<br />

In het [[hoger onderwijs]] spreekt men van "(basis-)opleidingen" (bijvoorbeeld ''[[Bachelor]] in Verpleegkunde''), die onderverdeeld kunnen worden in "afstudeerrichtingen" (bijvoorbeeld ''psychiatrische verpleegkunde, [[kinderverpleegkunde]], geriatrische verpleegkunde, ...''").<br />De benamingen van de opleidingen liggen vast in het officieel [[onderwijsregister]]. De benaming van de afstudeerrichting kiest de [[onderwijsinstelling]] zelf. Dit heeft geleid tot een wildgroei van varianten (2005-2006), zodat de Minister overweegt daar het mes in te zetten.

* [[Architectuur]]

* [[Biotechniek]]

* [[Gezondheidszorg]]

* [[Productontwikkeling]]

* Toegepaste [[taalkunde]]

* [[Godsdienst]], [[Moraal]] en [[Wijsbegeerte]]

In ''Nederland'' is een studierichting van oorsprong een specialisme aan de universiteit. Nadat het totaalpakket van [[trivium]] en [[quadrivium]], dat in de [[Middeleeuwen]] werd aangeboden, door toegenomen wetenschappelijk specialisme niet langer voldeed, werd studenten de gelegenheid geboden uit bepaalde mogelijkheden ("faculteiten") te kiezen. Dit hield een [[specialisatie]] in. Deze specialisatie schreed echter voort met het toenemen van wetenschappelijke inzichten in de [[Renaissance]] en daarna. Allengs werden de faculteiten weer onderverdeeld in studierichtingen.

Zo studeerde men bijvoorbeeld niet langer Letteren (die een faculteit vormden), maar koos daarbinnen nog weer voor een bepaalde studierichting. Te denken viel aan Klassieke talen, [[Geschiedenis]], [[Nederlands]] en in een later stadium aan een Moderne vreemde taal- en letterkunde.