Gele oker: verschil tussen versies

 

Het woord oker stamt van het [[Grieks]]e woord ''ochros'' dat ''geelachtig'' betekent.

 

[[Image:Okergroeve.JPG|thumb||left|Okergroeve bij [[Roussillon (Vaucluse)|Roussillon]]]]

Rode en gele oker pigmenten worden op veel plaatsen gewonnen, zo ook aan het aardoppervlak in [[Minas Gerais]] in [[Brazilië]]. In de Amerikaanse staat [[Virginia (staat)|Virginia]] wordt oker in open mijnen met de hand opgeraapt. In de omgeving van de Franse plaats [[Roussillon (Vaucluse)|Rousillon]] wordt ook veel oker in de bodem aangetroffen. Ook in Australië wordt oker gevonden, waar de [[Aborigines (Australië)|Aboriginals]] het gebruikten om hun lichaam te kleuren. Ook in Nederland treft men wel okerkleurige grond aan. Het is dan ook een kleurstof die sinds de oudheid in schilderkunst wordt gebruikt.

===Verfstoffen===

De kleisoorten die voor de bereiding van okers gebruikt worden, zijn op verschillende plaatsen aangetroffen en hebben daardoor ook verschillende tinten. Deze okers zijn verven die tot de oudste behoren in de schilderkunst. De kleuren lopen uiteen en dragen allerlei benamingen, zoals: goud-oker, lichte oker, rode oker, bruine oker. Door verhitting kunnen nog tal van andere kleuren worden verkregen (gebrande oker) die min of meer naar het roodbruin neigen. Ook [[Napels-geel]]; [[Keulse aarde]], [[van Dijcks-bruin]] en de [[omber]]s behoren tot de okersoorten. Het gaat hier om een semi-transparante verfstof die goed droogt en zich laat mengen met andere verven.