Met orthogonaliteit wordt in dit verband bedoeld dat taalconstructies zo weinig mogelijk beperkt blijft tot specifieke contexten, en zo algemeen toepasbaar zijn als mogelijk. Voordeel hiervan is dat de programmeur alleen een paar algemene taalconstructies hoeft te leren, in plaats van een heleboel specifieke constructies voor specifieke situatie. Nadelen zijn dat alle combinaties van alle constructies wel een ondubbelzinnige interpretatie moeten hebben, wat de specificatie ingewikkeld maakt, en ook dat dus ook allerlei weinig gebruikte combinaties wel geldig zijn, wat het voorkomen van niet-opgespoorde programmeerfouten in de hand werkt.
Een voorbeeld is dat in Algol 68 [[statement]]s en [[expressie]]s grotendeels uitwisselbaar zijn: het is zondermeer geldig om dingen op te schrijven als
