Wereldkampioenschap rally in 1996: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Josti88 (overleg | bijdragen)
GrouchoBot (overleg | bijdragen)
k clean up, typos fixed: daarintegen → daarentegen met AWB
Regel 14:
==Kenmerken==
 
Het grootste gemis van het seizoen was misschien wel [[Toyota]], die na hun diskwalificatie van de FIA het jaar daarvoor, niet gerechtigd waren om deel te nemen aan het kampioenschap in [[1996]]. Een record laagte van drie constructeurs waren bij deze officieel ingeschreven in het kampioenschap. Toyota kwam enkel in actie als privé-team, niet geheel zonder succes. [[Subaru]] kwam naast kopman en regerend wereldkampioen [[Colin McRae]] aanzetten met [[Kenneth Eriksson]] en [[Piero Liatti]]. [[Carlos Sainz]], voorheen bij Subaru, keerde terug bij [[Ford]], waar de Spanjaard eind jaren tachtig zijn doorbraak meemaakte. Na een teleurstellend seizoen in [[Wereldkampioenschap Rally in 1995|1995]], keerde Ford nu weer als volledig fabrieksteam terug in het WK-Rally, nu in hun laatste jaar met de [[Ford Escort|Escort RS Cosworth]]. De Belg [[Bruno Thiry]] bezette het tweede zitje, terwijl ook de veteraan [[Stig Blomqvist]] een aantal keer voor het team in actie kwam. [[Mitsubishi Motors Corporation|Mitsubishi]] reed daarintegendaarentegen in meeste gevallen maar met één rijder, in dit geval met [[Tommi Mäkinen]]. De Brit [[Richard Burns]] reed slechts een aantal rally´s van het kampioenschap als tweede rijder. [[Didier Auriol]], die een tussenjaar meemaakte, deed zowel met Mitsubishi als Subaru een gastoptreden. Het team van Mitsubishi reed wederom met de [[Mitsubishi Lancer|Lancer Evo 3]], waarmee de aansluiting in het seizoen daarvoor al beter werd gevonden. Vanaf 1996 zouden ze uiteindelijk een veel prominentere rol in het kampioenschap krijgen.
 
De [[Rally van Monte Carlo]] werd voor dit jaar teruggezet naar het 2-liter (Formule 2) kampioenschap, waardoor de WK-ronde in [[Rally van Zweden|Zweden]] nu de openingsronde van het seizoen was. Mitsubishi en Mäkinen gaven met een overwinning meteen hun visitekaartje weg. Vierde in de wedstrijd werd [[Juha Kankkunen]], wel nog rijdend in de ''Celica GT-Four''. Hij kwam slechts driemaal in actie dat jaar, maar eindigde wel tweemaal op het podium, met een tweede plaats in zijn thuisrally in [[Rally van Finland|Finland]] als beste resultaat. Het hele seizoen ging eigenlijk om de pech van de titelverdediger Colin McRae, en het geluk van Tommi Mäkinen. Al dwongen ze dit in meeste gevallen zelf af. McRae kende ondanks drie overwinningen, een moeilijker seizoen dan voorheen werd voorspeld. Na het achtereenvolgens uitvallen in [[Rally van Argentinië|Argentinië]] en Finland, en de vijfde overwinning van Mäkinen in het seizoen in de daaropvolgende ronde in Australië, moest McRae zijn titel afstaan aan de Fin. Dit zou Mäkinen´s eerste in een reeks van vier kampioenschappen zijn. Derde in het kampioenschap werd Carlos Sainz, die sléchts éénmaal won en misschien op meer gerekend had. Vanaf [[1997]] werden Ford´s rallyactiviteiten overgenomen door de diensten van [[M-Sport]], onder leiding van voormalig rallyrijder [[Malcolm Wilson]].
Regel 23:
 
==Overzicht==
 
===Kalender===