De reis om de maan: verschil tussen versies

Na succesvol te zijn afgevuurd uit de enorme [[columbiadColumbiad]], vliegt het kogelvormige projectiel met aan boord Barbicane, Nicholl en Michael Arden recht op de maan af. De reis zal vijf dagen gaan duren. Onderweg passeert de groep een kleine meteoriet die gegrepen is door de [[zwaartekracht]] van de aarde, en nu een soort tweede maan geworden is.

De astronauten ontdekken al snel dat de zwaartekracht van deze nieuwe maan het projectiel uit zijn baan heeft gebracht, waardoor ze niet op de maan zullen landen maar in een baan eromheen zullen vliegen. De heren besluiten er maar het beste van te maken en tijdens de circelcirkel om de maan zoveel mogelijk geografische observaties te doen.

Het projectiel duikt over het noordelijk halfrond van de maan, en belandbelandt aan de schaduwzijde. De astronauten ervaren de intense kou van de schaduwzijde van de maan, totdat het projectiel weer aan de heldere zijde tevoorschijn komt. Ze naderen nu het zuidelijk halfrond. Vanuit het projectiel krijgt het drietal een spectaculair uitzicht op de [[Tycho (inslagkrater)|Tycho]], de grootste inslagkrater op de maan.

Terwijl ze het maanoppervlak observeren ontstaat onder de drie astronauten de discussie of er mogelijk leven is op de maan. Ze concluderen uiteindelijk dat de maan momenteel onbewoonbaar is, maar dat er mogelijk ooit leven is geweest. Op dat moment heeft het projectiel zijn ronde volbracht en vliegt op het [[lagrangepunt]] af (het punt waar de zwaartekracht van de aarde en de maan even groot zijn). Michael komt met het idee om de raketten van het projectiel, die eigenlijk bedoeltbedoeld waren om het projectiel af te remmen bij de maanlanding, te gebruiken om op het lagrangepunt alsnog koers naar de maan te zetten. De drie astronauten proberen dit, maar falen. Het projectiel behoudbehoudt zijn koers richting de aarde.