Eikenloof: verschil tussen versies

'''Eikenloof''', in de vorm van een toefje van bladeren van de [[eik]] of een krans van eikenbladeren werd in het begin van de 20e eeuw in Duitsland een geliefd ornament. Het trad in de plaats van de [[lauwerkrans]] die vooral met het antieke Griekenland en met het [[Romeinse Rijk]] in verband werd gebracht.

In de ornamenten[[ornament]]en van de [[Empire stijl]] van het Franse keizerrijk van [[Napoleon I]] spelen eikenbladeren een kleine rol, het keizerrijk zag zich vooral als een opvolger van het Romeinse verleden. Eienbladeren komen voor als borduursel op [[koningsmantel]]s als die van het [[Koninkrijk Italië]] en op [[ordekleding]], de [[Orde van de IJzeren Kroon]] is daarvan een voorbeeld, en ambtskostuums.

Het [[kleinood]] van het [[Legioen van Eer]] heeft een krans die voor de helft uit eiken- en voor de helft uit eikenbladeren bestaat. Dit ontwerp is ook in de [[Leopoldsorde (België)|Leopoldsorde]] en in moderne Franse orden nog terug te vinden. De zogenaamde DDR koos in 1953 bij het ontwerp van haar [[Karl Marx-Orde]] voor een typisch Duitse krans van enkel eikenbladeren. Portugal onderstreept het militaire karakter van de [[Orde van de Toren en het Zwaard]] door een krans van louter eikenbladeren. De Italiaanse [[Militaire Orde van Savoye]] heeft een gedeelde krans. Ook Griekenland volgde bij de [[Orde van de Verlosser]] het Franse voorbeeld.

De eikenkrans zou dan een typisch Noordelijk, Germaans[[Germaan]]s symbool zijn en was in de beleving van die tijd mannelijker dan de lauwerkrans. Men gaf de eikenkrans een militair tintje toen in 1870 de geweren van de zegevierende Duitse troepen na de [[Frans-Duitse Oorlog]] met eikenbladeren werden versierd.