|moeder = [[Constance van Sicilië (1249-1302)|Constance van Sicilië]]
}}
'''Frederik II van Sicilië''' ([[Barcelona]], [[1271]] - [[Palermo]], [[25 juni]] [[1337]]) was de derde zoon van koning [[Peter III van Aragón]] en [[Constance van Sicilië (1249-1302)|Constance van Sicilië]], oudste dochter van koning [[Manfred van Sicilië]]. In [[1291]] werd hij door zijn broer [[Jacobus II van Aragón|Jacobus I]] tot stadhouder van [[Sicilië]] aangeduid en in [[1296]] werd hij door de adel van [[Sicilië]] gekozen tot koning. Frederik was een charismatisch figuur, die zeer geliefd was in Sicilië. Paus [[Bonifatius VIII]] zette zijn broer echter aan om Frederik te bestrijden met de steun van Anjou, maar Frederik won het pleit. Nadien diende hij strijd te voeren tegen zijn zwager, [[Robert van Napels]], die [[Sicilië]] wou heroveren.
Frederik II verkoos om "Frederik III" genoemd te worden (in navolging van [[Frederik II van het Heilige Roomse Rijk]], de eerste Frederik van Sicilië), ook al was hij pas de tweede koning Frederik op de Siciliaanse troon (en zo wordt de latere Frederik III door latere generaties genealogen en historici soms Frederik IV genoemd).
