Shoegaze: verschil tussen versies

{{portaal|Rock}}

'''Shoegaze''' is een, voornamelijk Brits, subgenre van [[indie (muziek)|indie]], genoemd naar de typische houding van de [[muzikant]]en op het podium: onbeweeglijk met hun hoofd naar hun schoenen gericht. Het genre wordt gekenmerkt door de grootse en sferische "gitaar-[[wall of sound]]" waaronder dromerige melodieën schuilgaan. De stemmen zijn moeilijk te onderscheiden van de instrumenten omdat deze luider dan de vocalen gemixt zijn en de instrumenten zelf zijn nauwelijks te herkennen, ze vormen een [[wall of sound]]. Teksten, als ze al verstaanbaar zijn, beschrijven zoete, kleurrijke dromen over [[liefde]], [[dood]] en [[drug]]s.

 

Shoegazer kent zijn oorsprong in het midden van de jaren '80, toen [[The Jesus And Mary Chain]] op zijn debuut ''Psychocandy'' uitpakte met ongehoorde hoeveelheden feedback, distortion en enorm luide dreunende riffs. Ook bands als [[Spacemen 3]] en [[Loop (band)|Loop]] overgoten hun muziek met [[overdubben|gedubte]] gitaarlagen. Deze groepen zetten onder andere [[My Bloody Valentine]] ertoe aan om met dat soort [[noise rock|noise]] te gaan experimenteren. In 1988 brachten ze op ''Isn't Anything'' een soort hybride van noise en dromerige zang en melodieën à la [[Cocteau Twins]]. Shoegaze was geboren.

 

 

In 1991 bracht My Bloody Valentine het bekende ''[[Loveless]]'', volgens sommigen het beste shoegaze-album. Andere hoogtepunten zijn [[Nowhere (album)|''Nowhere'']] van [[Ride]] en ''Souvlaki'' van [[Slowdive]] uit 1993 dat zich met de hulp van [[Brian Eno]] meer richtte op het dromerige aspect van shoegazing.