Kritik der praktischen Vernunft: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k robot Erbij: zh:实践理性批判 |
spelling |
||
Regel 4:
Hierin behandelt Kant zijn [[moraalfilosofie]]/[[ethiek]] en het geldt tot op heden als één van de belangrijkste werken over de praktische [[filosofie]].
==
Kant leidt de pricipes van de moraal direct af uit de menselijke [[rede]], in plaats van uit een goddelijk voorschrift.
Kernpunt van het werk is de leer van de [[categorische imperatief]], die als kenmerk van de moraliteit de strikte veralgemeniseerbaarheid van persoonlijke handelingsprincipes (grondstelling) belichaamt.
Moreel handelen is volgens Kant handelen
== Afleiding van de
De principes van de praktische rede (praktische Vernunft) zijn hetzij subjectieve grondstellingen, die voor de eigen wil geldigheid vereisen, of objectieve wetten, die voor iedere redelijke wil maatgevend zijn. Bepaalt de rede zelf volledig de wil, dan is het daaruit voortvloeiende objectief noodzakelijke principe een categorische imperatief.
Subjectieve wilsdoelen van het vermogen tot begeren hebben een empirisch karakter, want hun ontstaansreden is de gezochte verhouding tot het thema van de werkelijkheid. Naar de maatstaf van deze wilsdoelen is het niet mogelijk, een voor ieder geldige verplichting in de vorm van een algemene wet op te stellen.
verplichten.
De loutere vorm van de algemene wet bepaalt de vrije autonome wil van de zuivere rede.
De mens heeft als
== Zie ook ==
| |||