Secularisering (Frankrijk): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 9:
In [[1882]] was hij opnieuw Minister van Onderwijs. Daar vaardigde hij een wet uit waarin de seculariteit (laïcité) van het onderwijs werd gegarandeerd.
De strijd tegen de kerkelijke invloed deed ter linkerzijde een nieuwe partij ontstaan: de ''Parti Radical''. Tegenover deze meer verlichte stromingen kwamen ook extreem-rechtse bewegingen op, die aangevoerd werden door generaal [[Georges Boulanger]]. Dieptepunt van hun drijven was de antisemitische [[Dreyfus-affaire]]. Niettemin kwam er een centrum-linkse regering van nationale eenheid onder leiding van [[Kabinet-Waldeck-Rousseau|Waldeck-Rousseau]], die duurde van [[1899]]-[[1902]]. De Radicale Partij vervulde in [[1902]] een sleutelpositie in de nieuwe regering, en nam onder meer het initiatief voor een wet die de scheiding van Kerk en Staat garandeerde en die in [[1905]] van kracht werd. Vele jaren later zou de Radicale Partij, als onderdeel van de Republikeinse beweging, geleidelijk in centrum-rechtse richting opschuiven en onderdeel van de rechtse [[Union pour la Démocratie Française|UDF]] worden.
In [[1904]] had de secularisatiecampagne tot gevolg dat een groot aantal religieuze ordes niet meer in Frankrijk mochten functioneren en als zodanig uitgewezen werden. Dit leidde ertoe dat er diverse ''Franse'' ordes naar België en Nederland uitweken en daar een impuls aan het kloosterleven gaven.
| |||