Verfransing van Brussel: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Hooiwind (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Basbeat~nlwiki (overleg | bijdragen)
Regel 62:
Meteen na de inval van de Fransen werd het Nederlands verboden op het Brusselse stadhuis.<ref name="nlb"/> De verfransingsmaatregelen van de Franse overheden, gezien als onontbeerlijk unificatiemechanisme ter versterking van de staat,<ref name="nlb"/> waren vooral gericht op de burgerij die in navolging van de [[Franse Revolutie]] de macht van de adel moest overnemen. Op de lage sociale klassen, waarvan nog ongeveer 60 procent analfabeet was,<ref name="nlb"/> was het effect hiervan evenwel zeer beperkt.<ref name="berlijn"/> Het straatbeeld werd bij wet verfranst: opschriften, aankondigingen, straatnamen en dergelijke moesten in het Frans zijn.<ref name="nlb"/> Officiële documenten moesten voortaan in het Frans opgesteld worden, hoewel een niet-rechtsgeldige vertaling toegelaten werd "waar nodig".<ref name="berlijn"/> Tegelijkertijd verklaarde men alle werknemers van landelijke gemeenten die het Frans niet machtig waren, niet in staat om hun functie verder uit te oefenen.<ref name="ULB"/> Ook het gerecht onderging deze maatregelen: pleidooien, vonnissen en andere geschriften moesten in het Frans opgesteld worden, tenzij dit uit praktische overwegingen niet mogelijk was.<ref name="ULB"/> Daarnaast vielen ook de notarissen onder deze wet, hoewel het pas in 1803 was dat dit echt in de praktijk werd gebracht. Hierdoor steeg het deel van de akten dat in het Frans opgesteld werd in Brussel tot 60 procent aan het einde van de 18de eeuw en tot 80 procent in het jaar 1813. Dit weerspiegelt echter meer het naleven van de taalwetten dan een evolutie in het taalgebruik van de bevolking. Een betere maatstaf daarvoor zijn de testamenten, waarvan in 1804 nog drie vierde in het Nederlands werd opgesteld, hoewel dit eerder iets voor de betere kringen was.<ref name="ULB"/> Het deel dat in het Frans opgesteld was, was hoofdzakelijk afkomstig van adellijke families uit het Franse of Spaanse taalgebied.<ref name="mythe"/> Ook de hogere sociale klassen hielden dus voornamelijk nog vast aan het Nederlands.<ref name="ULB"/>
 
Ondertussen was Brussel alweer aan het groeien: de eerste stadsomwalling verdweenwas haast spontaan verdwenen en de tweede, waar nu de [[Kleine Ring]] ligt, werd afgebroken tussen 1810 en 1840, zodat de stad kon uitdijen over de buurgemeenten.<ref name="ogen">{{nl}}[http://www.bop.vgc.be/didmat/ogenblikken/achtergrond/stadsgeografie.html "De territoriale groei van Brussel"], Brussels Onderwijspunt, Vlaamse Gemeenschapscommissie</ref>
 
==Nederlandse tijd==