Slag bij de Trebia: verschil tussen versies

De '''slag bij de Trebia''' vond plaats tijdens de [[tweede Punische oorlog]]. De slag werd uitgevochten bij de rivier de ''Trebia'' (de huidige [[Trebbia]]) in Noord-[[Italië]]. Hier stonden [[Carthago|Carthaagse]] troepen onder leiding van [[Hannibal Barkas|Hannibal]] tegen over [[Republiek Rome|Rome]]inse troepen onder leiding van [[Tiberius Sempronius Longus (consul in 218 v.Chr.)|Tiberius Sempronius Longus senior]], die in in [[218 v.Chr.]] [[consul (Rome)|consul]] was.

Na zijn [[Beleg van Saguntum]] in Hispania, waarmee de oorlog begon, trok Hannibal op naar Italië met een troepenmacht van ongeveer 40.000 man. Na zijn oversteek van de Alpen, die hem een flink gedeelte van zijn troepen kostte, vond de eerste schermutseling op Italiaans grondgebied plaats in de [[slag bij de Ticinus]]. Hierna trok Hannibal verder Italië in, terwijl [[Publius Cornelius Scipio I|Publius Cornelius Scipio]] zich trachtte te hergroeperen bij de kolonie ''Placentia'' (het huidige [[Piacenza (stad)|Piacenza]]) en wachtte op zijn collega Tiberius Sempronius Longus en zijn gedeelte van het leger.

De maand december van [[218 vChv.Chr.]] was bijzonder koud met veel ijs en sneeuw. De troepen van Hannibal hadden hun kamp aan de ene kant van de ijskoude rivier Trebia, waar nu al het smeltwater dat uit de [[Apennijnen]] doorstroomde. De rivier Trebia was een zijrivier van de [[Po (rivier)|Po]] waardoor diehet smeltwater uitvanuit de [[Apennijnen]] kwamstroomt. Aan de andere kant van de rivier waren de troepen van [[Tiberius Sempronius Longus]] gelegerd.

Hannibal had, spijtig genoeg voor Tiberius Longus, opgemerkt dat de rivier ijzigkoud was, [[Polybius]] zegt hierover:''Hij had een plaats tussen de twee kampen opgemerkt die vlak en boomloos was, maar wel voor een hinderlaag gebruikt kon worden omdat het doorkruist werd door een waterloop met steile oevers en dichtbegroeitdichtbegroeid was door braambessen en andere stekelige planten; hij stelde een strategie voor om de vijand hier te verrassen.'' Hannibal was via GallischGallische spionnen, die hij noodzakelijk achte, Tiberius' plannen te weten gekomen,. 's'nachts Nachts liet hij 10001.000 man lichte troepen en 10001.000 cavaleristen in struiken langs de Trebia verbergen, onder het bevel van zijn jongere broer [[Mago Barkas|Mago]], om een hinderlaag voor te bereiden voor de romeinenRomeinen.

De volgende morgen begonstuurde de slag toen Hannibal lichte cavalerie over de rivier stuurde om de Romeinen met een schijnaanval uit hunde tententent te lokken. De Romeinen dachten dat ze de aanval met succes af hadden geslagen en achtervolgden de cavalerie tot de overkant van de rivier, waarna ze optrokken naar de Carthaagse hoofdmacht, die bestond uit een grote groep infanterie geflankeerd door twee groepen cavalerie; hiermee waren zede Romeinen op klassieke wijze in een hinderlaag gelokt door Hannibal. Op het moment dat de Romeinse cavalerie door de Carthaagse cavalerie werd aangevallen kwam [[Mago Barkas|Mago]] uit zijn schuilplaats vandaan, en viel de Romeinen in de rug aan. [[Afbeelding:Battleofthetrebiamap.png|thumb|300px|right|Slag bij de Trebia]]TerwijlTegelijkertijd werden de Carthaagse olifanten werden ingezet tegen de Gallische bondgenoten op de Romeinse linkerflank; zulke beesten hadden de Galliërs nog nooit gezien en ze vluchtten al gauw in paniek. De twee Carthaagse cavaleriedivisies die aan beide zijden van de Cartaagse infanterie stondstonden, hadkonden de Romeinse cavalerie scheiden van de Romeinse infanterie weten te scheiden en vielvielen nudaarna die Romeinse infanterie langs beide flanken aan. De Romeinen, van wie sommigen door het koude water zo uitgeput waren dat ze hun zwaard amper nog vast konden houden, zaten in de val en werden binnen afzienbare tijd gedwongen om te vluchten, waarbij ze meer dan een derde van hun troepen verloren.

De Romeinen waren verbijsterd door Sempronius’nederlaagSempronius’ nederlaag; de Senaat maakte onmiddellijk nieuwe plannen om de dreiging vanuit het noorden het hoofd te bieden. In [[217 v.Chr.]] werden nieuwe consuls gekozen: Gnaeus Servilius Geminus and [[Gaius Flaminius]]; laatstgenoemde zou een Romeins leger commanderen bij het debacle bij het [[Slag bij het Trasimeense meer|Trasimeense meer]].